“ตื่นแล้วเหรอ นึกว่ายังนอนกินบ้านกินเมืองอยู่อีก นี่ละน้าเขาเรียกว้าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น”
ฉันหันกลับไปและถามว่า “อ้าว...น้าเร ไหนแม่บอกว่าน้าเรจะเข้าไปในเมืองกับแม่ไงล่ะจ๊ะ”
“ก็นี่ไงกำลังจะไป แต่ฉันต้องเข้ามาดูความเรียบร้อยข้างในก่อนว่าครัวเป็นไงบ้าง”
“ทุกอย่างก็เรียบร้อยดี น้ำกำลังจะเตรียมกับข้าวกลางวัน”
“อ้อ...ใช่ซียะ ก็น้ำตื่นสายขนาดนี้ เอ้อ...น้าแค่จะเข้ามาบอกน้ำว่าอย่าลืมเตรียมอาหารกลางวันให้พี่ทับด้วยเพราะวันนี้น้ากับแม่อาจจะกลับมาเย็นหน่อย เฮ้อ! เบื่อจริง ๆ กับการไปอำเภอ กว่าจะทำเอกสารเสร็จสงสัยเย็นพอดี”
“น้ำไม่ลืมหรอก น้าเรเป็นห่วงอาทับมากเลยเหรอ”
“เฮ้ย...มะ...ไม่นะ” น้าเรไรรีบกลบเกลื่อนทันใด “น้าก็เป็นห่วงทุกคนนั่นล่ะ โดยเฉพาะพี่ทับจะไม่ให้เป็นห่วงเขาได้ยังไงก็เขาต้องทำงานหนักน้ำก็เห็นว่าพี่ทับต้องเก็บส้มในไร่ตั้งแต่เช้าจรดเย็น นี่ไงที่น้าต้องคอยเตือนเราอยู่เรื่อย ๆ เพราะจะได
