สามวันต่อมา
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการพักผ่อน เนื่องจากมีงานเยอะแยะมากมายกองท่วมตัวทำให้ไม่สามารถอยู่ต่อได้อีก เด็ก ๆ ต่างร้องโอดโอยไม่อยากจะกลับ นาน ๆ ครั้งจะได้มาเที่ยวกันแบบนี้
“ไม่อยากกลับเลย อยู่ต่ออีกไม่ได้เหรอฮะ” เอเดนกล่าวพลางทำหน้ามุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
“ไม่ได้ครับ ทุกคนมีภาระที่ต้องรีบจัดการ จะอยู่ต่ออีกก็ไม่ได้” เธอต้องช่วยพูดให้หายงอแง กว่าจะปลอบให้หนูลิลลี่กับอีวานสงบลงก็เหนื่อยไม่ใช่น้อย เหลือแต่เจ้าตัวแสบของเธอนี่แหละ
“ก็ได้ฮะ งั้นเอเดนขอไปอยู่บ้านพี่ภาดีกว่า ไปหาคุณยายฟ้าและคุณตาชาติ เอเดนคิดถึงมากกก” ไม่ได้ตามที่ต้องการ ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ
“ท่านทั้งสองก็คิดถึงเอเดนเหมือนกันนะ บ่นหาทุกวันเลย”
“เอเดนจะไปนอนกอดคุณตากับคุณยาย ไปช่วยทำขนมขายด้วย”
“น่ารักแบบนี้ จะไม่ให้หลงได้ยังไงกัน”
“หนูลิลลี่ไปด้วยค่ะ” สาวน้อยไม่ยอมบอกจะตามไปด้วยเหมือนกัน
“ผมด้วยฮะ ขอไปด้วย” อีวา
