แล้วความตั้งใจทำของจ้าวตงหยางก็สัมฤทธิ์ผล หลังจากที่เขาเพียรพยายามก่อกวนจินเยว่อยู่ทุกค่ำคืนนานถึงสองเดือน จินเยว่ก็มึนงงหัว ทานอาหารไม่ลง เพียงได้กลิ่นก็อาเจียนจนไร้เรี่ยวแรง
"เยว่เออร์ เจ้าเป็นอันใด" จ้าวตงหยางกลับมาถึงจวนก็เห็นเมียรักของตนนอนซมอยู่บนที่นอน
จินเยว่ปาหมอนใส่เขาก่อนจะมองค้อน
"มิใช่ท่านหรือที่ทำให้ข้าเป็นเช่นนี้" หากเป็นตามที่หมอหลวงมาตรวจดูอาการ นางท้องได้สองเดือนแล้ว เชื้อของจ้าวตงหยางคงออกฤทธิ์ตั้งแต่ในช่วงแรกเลย
"เจ้าพูดอันใด เรียกหมอหลวงมาตรวจดูหรือยัง" จ้าวตงหยางกำลังจะตะโกนเรียกบ่าวให้ไปตามหมอหลวง
"มิต้อง หมอหลวงมาตรวจดูแล้ว ข้าตั้งครรภ์เจ้าค่ะ" จ้าวตงหยางเขยิบเข้ามาประคองจินเยว่ พร้อมทั้งหัวเราะเสียงดังจนบ่าวด้านนอกชะโงกหน้าเข้ามาดู
"พ่อบ้าน พ่อบ้าน ตกรางวัลให้คนทั้งจวน" จ้าวตงหยางตะโกนเรียกพ่อบ้าน
จางหมิ่นกับจางหย่งที่เพิ่งกลับมาจากด้านนอกก็รีบวิ่งมาเรือนขอ
