ยามเหมาของอีกวัน ทหารของจ้าวตงหยางก็ยืนรอรับบุตรหลายของขุนนางที่ก่อเรื่องเมื่อวานที่หน้าจวนอย่างเอิกเกริก ชาวบ้านที่ไม่รู้ก็นึกว่ามาจับตัวคนร้าย
ต่อให้ไม่ยินยอมที่จะไปก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้แล้ว คุณชายแต่ละคนขึ้นรถม้าอย่างกับไม่ได้พาวิญญาณมาด้วย เมื่อถึงค่ายทหาร จ้าวตงหยางที่ควบคุมการฝึกอยู่ก็แสดงอำนาจของตนออกมาให้ประจักษ์ทันที
เสียงโห่ร้องของการฝึกดังก้องไปทั่วค่าย องค์ชายสามที่เดินทางมาถึงแล้วเช่นกันก็ยืนมองการฝึกซ้อมอย่างตกตะลึง ตัวเขายังมิเคยได้เหยียบเท้าก้าวเข้ามาสักครั้ง ก่อนหน้านี้จะมีเพียงอาจารย์มาสอนวรยุทธ์ให้ในวังหลวงเท่านั้น
คุณชายสี่คนที่เหลือแข้งขาก็เหมือนจะไร้สิ้นเรี่ยวแรง ต่างพากันนึกถึงเรื่องที่ตนได้กระทำเมื่อวานก็ได้แต่นึกเสียใจ ต่อไปหากเจอจ้าวหลิงอวี้อีกครั้งจะยกให้นางเป็นบรรพชนน้อย
"ในเมื่อมาถึงแล้วก็เข้าร่วมการฝึกเสีย ที่นี่ต้องทิ้งฐานะในด้านนอก ทุกคนมีฐานะเท่ากัน ไป!
