หลี่เฉียงกลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่อยากจะพาก้างขวางคอเช่นเสี่ยวหู่ไปด้วยเลย
“ดะ ได้”
หว่านหนิงลอบหันไปยิ้มมุมปาก นางเพียงต้องการจะแกล้งเขาเท่านั้น “ข้าล้อเล่น ท่านไปเถิด”
“แต่ข้าอยากไป” เสี่ยวหู่งอแงขอติดตามหลี่เฉียงไปด้วย “หรือท่านจะไปหอพนัน” มันเอ่ยถามเมื่อหลี่เฉียงไม่ยอมรับปากเสียที
“เจ้าก็ช่างหาเรื่องให้ข้าถูกตีเสียจริง” หลี่เฉียงถลึงตามองมันอย่างไม่พอใจ แต่สุดท้ายเขาก็ต้องหนีบเจ้าเสี่ยวหู่ไปที่เหลาสุราด้วยกัน
หว่านหนิงเลิกสนใจทั้งสอง นางพาฮวาเตี๋ย เซียงเซียงและเหมยลี่ไปจัดการเรื่องที่เรือนด้านหลังต่อ ส่วนหน้ามีมารดาของนางร้องสั่งให้ทาสที่ซื้อมาใหม่ช่วยจัดของเข้าที่อยู่แล้ว
หลี่เฉียงที่มาดื่มสุรากับสหายที่เหลาสุรา ย่อมต้องมีหญิงคณิกามาช่วยรินเหล้าเอาใจเขาด้วย แต่พอสตรีจะเข้าใกล้เขา เสี่ยวหู่ก็เอ่ยเตือนขึ้นมาทันที
“กลับไป ข้าจะบอกนายหญิง” มันก้มลงกินเนื้อที่สั่งมาให้อย่างเอร็ดอร่อย
“
