สองวันต่อมา...
ภายในคอนโดหรูชั้นสูงมีแต่เพียงความเงียบงันทั้งที่มีชายสามคนนั่งอยู่ด้วยกัน ทำให้พอร์ชที่นั่งอยู่อดไม่ได้ที่จะเอ่ย
"พวกมึงจะเงียบกันอีกนานไหม กูอึดอัดนะไอ้พวกเวร" สิ้นเสียงพอร์ชเอ่ย ชายหนุ่มก็จ้องมองไปยังโจชัวกับเคลวินที่ยังคงนั่งเงียบอยู่
"เฮ้ย! พูดอะไรกันหน่อย"
"กูจะทำยังไงดี" สุดท้ายก็เป็นเคลวินที่เอ่ยออกมาหลังจากที่นั่งคิดไม่ตกเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของตัวเองอยู่นาน
"เรื่องอะไร" พอร์ชถาม
"มิรันดา"
"ก็ง้อสิครับ ง้อต่อไป"
"กูพยายามแล้ว แต่มิรันดา..." เจ้าของใบหน้าหล่อไม่พูดต่อ แต่แววตาแสดงออกมาถึงความคิดหนักอย่างชัดเจน
"มึงต้องพยายามกว่านี้ เพราะมึงทำเขาไว้เยอะ"
"เออ กูรู้" มาเฟียร่างสูงตอบพลางหยิบแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมากระดกดื่ม ส่วนร่างสูงอีกคนที่นั่งอยู่ก็เอาแต่เงียบ
"แล้วมึงล่ะ เป็นไง" พอร์ชถามโจชัว เจ้าของใบหน้าหล่อที่ได้ยินก็นิ่งไม่พูดอะไรทว่านัยน์ตาคม
