ฮันวอลค่อยๆ ทาบฝ่ามือบนต้นแขนของเอมิกา หล่อนไม่อยากแตะต้องร่างกายใครโดยไม่จำเป็นเลย แต่เพราะเลี่ยงไม่ได้ เพราะภาพฉายชัดในหัวตอนที่ภาพตะวันโอบไหล่หล่อน หล่อนเห็นภาพตะวันพาเอมิกาไปโรงพยาบาลและมีคนสะกดรอยตาม ชายหน้าเหี้ยมที่ตามถ่ายภาพภาพตะวันกับเอมิกาคือความไม่ปกติ เพราะหากปกติหล่อนก็ไม่น่าจะเห็นภาพเหล่านั้นได้ และแค่ฝ่ามือสัมผัสต้นแขนของเอมิกา ภาพที่ผุดวาบขึ้นในสมองก็ทำให้ฮันวอลหน้าตื่น ก่อนความร้อนจะพุ่งวาบที่ดวงตาและอดกลั้นไว้ไม่ไหว
เพราะภาพที่เห็นคือเอมิกาถูกสามีทารุณทางเพศ เนื้อตัวของหล่อนใต้ร่มผ้าเต็มไปด้วยบาดแผลทั้งใหม่และเก่า และทุกครั้งสามีก็จะชดเชยด้วยเพชร ซึ่งวันนี้ก็เช่นกัน
“คุณฮันวอลเป็นอะไรคะ”
เอมิกาเสียงสูงอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ คู่หมั้นของภาพตะวันที่หล่อนเองก็ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอยากจะอยู่ด้วยก็น้ำตาร่วง และดวงตากลมโตที่มองหล่อนมันก็เต็มไปด้วยความสงสารความเห็นใจอย่างสุดซึ้ง
