“ณดา!!” ไบรอันวิ่งฝ่าลูกกระสุนไปรับร่างบางของณดาที่กำลังจะล้มลงกับพื้น เพียงแค่ชายหนุ่มเห็นเลือดสีแดงสดมากมายที่เปื้อนเสื้อของหญิงสาว หัวใจแกร่งราวกับถูกเข็มแหลมทิ่มแทงข้างในใจ
“พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ” น้ำเสียงขาดห้วงเหมือนคนหายใจไม่ออก เอ่ยถามไบรอันด้วยความเป็นห่วง เธอแทบไม่สนใจความเจ็บปวดที่ตัวเองได้รับเลยสักนิด
“พี่ไม่เป็นไรครับ ณดาอย่าหลับนะ อย่าหลับ” น้ำเสียงสั่นเครือของไบรอันเอ่ยพูดกับณดา มือหนาวัดชีพจรข้อมือเล็กของณดาด้วยความเป็นห่วง
“ไอ้ไบรอันเป็นยังไงบ้างวะ” หมอคามินวิ่งเข้ามาดูอาการณดาที่นอนอยู่ในอ้อมอกของไบรอัน เนื่องณดาถูกยิงเข้าที่ด้านหลังของเธออย่างจังโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
“ใครยิงวะ” เสียงเข้มที่แฝงไปด้วยความน่ากลัวของหมอไบรอันเอ่ยถามหมอคามินด้วยความสงสัย กระสุ่นที่ยิงมาจากด้านหลังในมุมอับไม่สามารถเห็นคนยิงได้ชัด
“เมธินี” เมธินีแอบซุ่มอยู่ในโกดังแห่งนี้ เธอเห็นเหตุการณ
