“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้”
วาววาปฏิเสธออกมา ทำให้ดารินรีบพูดขึ้น
“วา เธอไปกับคุณตรีศูลเถอะ ฉันกลัวว่าไอ้โจรนั่นมันจะดักรอเธออยู่”
“...”
“มันอาจจะแค้นเธอก็ได้ เธอกลับกับคุณตรีศูลจะปลอดภัยกว่านะ”
“งั้นเหรอ ก็ได้”
ดารินยิ้มกว้างเมื่อวาววาตอบแบบนั้น ก่อนจะหันมองหน้าตรีศูลเล็กน้อย ทว่าเขาไม่ได้สนใจเธอเลย
นัยน์ตาคมฉายประกายดีใจอย่างไม่ปิดบังที่วาววาตอบตกลงจะไปกับเขา ดารินเห็นแบบนั้นก็ดึงสายตาของตัวเองกลับมา ก่อนเธอจะยกมือบ๊ายบายวาววาและหมุนตัวออกไปจากตรงนี้เพื่อกลับไปที่รถคันเดิม
ความแสบที่หัวเข่าทำให้เธอลงน้ำหนักข้างซ้ายไม่ได้ ดารินรีบขึ้นรถและสตาร์สเครื่องยนต์ ก่อนจะมองไปที่สองคนนั้นซึ่งกำลังเดินอยู่ข้างกัน
ตรีศูลเปิดประตูรถให้วาววา นางเอกเข้าไปนั่งในรถของเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ต่างจากพระเอกที่มีสีหน้าดีใจจนเก็บไม่อยู่
ดารินถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก นั่งมองจนกระทั่งแลมโบกินีคันสีดำข
