ต่างจากดารินคนใหม่ที่ไม่ได้มีความคิดแบบนั้น ทว่าการกระทำของเธอไปทำให้วาววารู้สึกแบบนั้นก็ไม่แปลก ดวงตาของหญิงสาวทั้งคู่แดงก่ำ ก่อนดารินจะพยักหน้าช้า ๆ
“ฉันขอโทษนะ”
“...”
“ฉันจะไม่ไปกับพี่วิน เธอสบายใจได้”
ดารินหมุนตัวเดินออกจากร้านของอีกฝ่ายและตรงไปยังรถยนต์ที่จอดรออยู่ ดารินเปิดประตูรถออก ก่อนจะบอกกับภูวิน
“พี่วินคะ รินต้องรีบกลับบ้าน รินขอโทษด้วยนะคะ”
“อ้าว ถ้างั้นให้พี่ไปส่งที่บ้านนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวรินกลับเอง”
เธอพูดแค่นั้นก็ปิดประตูรถ ก่อนจะหันมองไปในร้านที่มีวาววายืนมองอยู่ เธอสบตากับอีกฝ่ายครู่หนึ่ง ก่อนจะมีแท็กซี่ว่างขับผ่านมาพอดี ดารินโบกแท็กซี่คนนั้นและขึ้นรถ ก่อนที่รถจะขับออกไปจากตรงนี้
“เหนื่อยชะมัด”
หลังจากรถแท็กซี่ขับมาถึงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ หญิงสาวจ่ายเงินเรียบร้อยแล้วก็เดินเข้าไปในบ้านพลางบ่นออกมา ไม่รู้ว่าตัวเองไปทำเวรทำกรรมอะไรนักหนาถึงต้องมาเจอกับเรื่องน่
