“เขาหย่ากับแกไปแล้ว”
“แต่ฉันยังไม่ได้เซ็นใบหย่า ก็แสดงว่ายังไม่ได้หย่า”
“แกนี่มันกวนตีน” กวินเท้าสะเอวมองเพื่อน
“ผู้ชายคนอื่นที่มายุ่งกับเธอคือชู้”
“เหอะ! แกคิดได้นะ”
“ถ้าเขามีชู้ฉันจะยิงหัวชู้ก่อน”
“แกนี่มัน ฉันไม่พูดกับแกแล้ว” กวินเกาหัวไปมา ก่อนจะขอตัวแยกออกมาจากห้องพัก
ฟ้าลดานั่งเครื่องบินมาถึงภูเก็ตตามที่ได้นัดหมายเอาไว้กับกวิน เธอเข้าพักโรงแรมดังของภูเก็ต เป็นโรงแรมเดียวกับที่กวินพักอยู่
“ขอโทษครับ คุณฟ้าใช่ไหมครับ” กวินเอ่ยทักทาย ในขณะที่ฟ้าลดานั่งรอตากล้องคนสำคัญของเธออยู่
“ใช่ค่ะ คุณกวินใช่ไหมคะ แต่เอ๊ะ!” เธอจำเพื่อนคนนี้ของเกริกได้ ถึงแม้จะไม่สนิทกัน แต่ก็จำได้ดี ตอนแรกไม่ได้คิดว่าเขาจะเป็นเพื่อนของเกริก เพราะคนชื่อกวินก็มีเยอะแยะไป
“คุณจำผมได้หรือเปล่าครับ” กวินเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ
“เอ่อ... คุณเป็นเพื่อนกับ...” ฟ้าลดากัดปากตัวเอง พลางมองกวินนิ่ง ๆ
“ผมเป็นเพื่อนกับเก
