“ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ”
ฟ้าลดาดึงมือกลับมา ก่อนจะเท้าคางมองหน้าเขา
“คุณฟ้ามองผมทำไมครับ”
“พี่นะเป็นคนที่ไหนคะ”
“เป็นคนใต้ครับ”
“นั่นสิคะ ดูคมเข้มแต่ผิวก็ขาวจังค่ะ”
“แม่ของผมเป็นคนภาคกลางครับ ผิวเลยขาวหน่อย ผมขาวเหมือนแม่ แต่หน้าผมเหมือนพ่อ” เขาตอบคำถามของเธอก็จริง แต่ก็ไม่ได้ขยายความถึงวัยเด็กและช่วงชีวิตที่ผ่านมา อาจเพราะนทีเป็นคนพูดน้อย ถามคำตอบคำเสียเป็นส่วนใหญ่ และเขาก็ไม่ขยายความอะไรมากมายหากไม่ได้ถามรายละเอียด
“พี่นะมีพี่น้องไหมคะ”
“ผมเป็นลูกคนเดียวครับ”
“มีแฟนแล้วหรือยังคะ” เธอเหมือนจะเคยถามเขาแล้ว แต่เธอก็อยากเน้นย้ำ
“ยังครับ”
“เคยชอบผู้หญิงแบบจริงจังสักคนไหมคะ”
“ก็มีนะครับ” ประโยคนี้ดูเหมือนเขาจะหยุดคิดขณะตอบ และมองหน้าเธอไม่วาง
“เลิกรักผู้หญิงคนนั้นแล้วมารักฟ้าแทนได้ไหมคะ” เอาแล้วไง ฟ้าลดาอยากจะกัดลิ้นตัวเองนัก
“ครับ” นี่ไม่ใช่การรับคำ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะอุทานออกม
