ตอนที่ 26
คืนนั้นรัญชน์รวีเดินเข้าไปในบ้านพักของลลินดา เธอเล่านิทานเรื่องโปรดให้เด็กน้อยฟังด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ไม่นานนักณดาก็เผลอหลับไป
ลลินดาที่คุยกับน้องชายอยู่หน้าบ้านพักจนคิดว่าลูกสาวตัวน้อยของเธอคงจะหลับแล้ว จึงเดินเข้ามาในบ้านพักพลางยืนมองลูกสาวที่หลับปุ๋ย ก่อนจะเอ่ยขึ้นเพื่อให้รัญชน์รวีได้มีโอกาสอยู่กับน้องชายตามลำพังบ้าง
“น้องรัญชน์ไปพักผ่อนเถอะ”
รัญชน์รวีพยักหน้า เธอเดินออกมาจากบ้านพักของลลิดา ยังไม่ทันจะก้าวเข้าบ้านพักของตัวเอง ก็ถูกมือหนารั้งเอวขึ้นแล้วอุ้มขึ้นแนบอกอย่างรวดเร็ว เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็อดหัวเราะไม่ได้เมื่อเงยหน้ามองเห็นใบหน้าคมคายของธีร์ธวัชที่ประดับด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“พี่ธีร์! จะอุ้มรัญชน์ไปไหนคะ” รัญชน์รวีถามเสียงกลั้วหัวเราะ พลางใช้แขนคล้องคอเขาไว้หลวมๆ
ธีร์ธวัชก้าวเท้าไปตามทางเดินอย่างมั่นคง สายตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“อุ้มไปทำลูกสิจ๊ะ ณดาอยากมีน้อง
