ยังไม่ทันอ่อยก็โดน

2285 คำ
โดนขืนใจจนติดเซ็กส์ ตอน ยังไม่ทันอ่อยก็โดน วันนี้ผู้จัดการคนใหม่เข้ามาเริ่มงานวันแรกแทนผู้จัดการที่เพิ่งจะตายไป เขาเป็นหนุ่มหล่อจบนอกอายุยังน้อยที่ไฟแรงและมีความสามารถสูงจึงได้รับเลือกให้เป็นผู้จัดการ ตัวเล็กเห็นเขาเดินผ่านก็เป็นปลื้ม เขาหล่อจัง ตัวสูงเฟี้ยว หน้าขาวจั๊วะปากแดงๆ! เธอคิดในใจ ขนาดยัยแนทที่กำลังอกหักเจียนตายยังแอบชอบผู้จัดการคนใหม่ด้วยเลย เขาชื่อโจอี้ ว๊าว! "ผู้จัดการหล่อจัง" ยัยแนทมองตามหลังหนุ่มสูทดำและบีบแขนตัวเล็ก "อย่า ๆ คนนี้ฉันจอง" ตัวเล็กหันมาทำท่านิ้วปาดคอและถลึงตาโตใส่เพื่อนรัก "ก็ไม่ได้แย่งซักหน่อย ใครจะไปสวยสู้เธอได้ยัยตัวเล็ก" แนทประชดประชัน สักพักตัวเล็กก็โดนเรียกเข้าห้องผู้จัดการคนใหม่อีกแล้ว "ทำยังไงดีแนท ต้องมีเรื่องแน่ๆ ฉันโดนไล่ออกแน่เลย" ตัวเล็กทำหน้าตื่นและถามเพื่อนที่เดินมาส่งหน้าห้อง "เออ ๆ เข้าไปเถอะน่ะ โดนไล่ออกฉันเลี้ยงแกเองจนกว่าจะได้งานใหม่" แนทเพื่อนรักผลักหลังตัวเล็กเข้าห้องไปจนได้. "อ้าวสวัสดีครับ คุณตัวเล็กจริงๆ " ผู้จัดการหนุ่มหล่อทัก "เอ่อ ๆ สวัสดีค่ะคุณโจอี้" ตัวเล็กยืนกุมมือตัวเเข็งทื่อ "เชิญนั่งก่อนสิครับ" ผู้จัดการโจอี้เดินมาเลื่อนเก้าอี้ให้ตัวเล็กนั่ง ฟุ่บบบ! เขาลงมานั่งข้างๆ แล้วเปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คกางออกมาวางหน้าตัวเล็ก "คุณทำงานผิดรู้ไหม ตารางงานผู้จัดการคนเก่าผิดวันผิดเวลาหมดเลย" โจอี้หันมาบอกตัวเล็กที่นั่งข้างๆ เขา จมูกโด่งๆ ของเขาเกือบชนเข้ากับปลายจมูกของตัวเล็กเมื่อเธอหันมา ทั้งคู่จึงประสานสายตากันอยู่ชั่วครู่ก่อนที่ตัวเล็กจะแก้ตัว "คือผู้จัดการคนเก่าให้หนูช่วยเลขาของเขาทำค่ะ หนูเองจบบัญชีทำงานบัญชีหนูเลยไม่ถนัด ขอโทษนะคะอย่าให้หนูออกเลย" ตัวเล็กสบตาแป๋วและอธิบายด้วยเสียงแจ๋วๆ เธอสบตาผู้จัดการทุกคำพูดและเอียงหน้าเล็กสวยไปมาๆ ตอนพูด ไม่ต้องใช้มารยาเลยเพราะเธอน่ารักแบบนี้โดยธรรมชาติ ผู้ชายส่วนใหญ่เป็นต้องหวั่นไหวเมื่อเจอกับกริยาใสซื่อ น่ารัก และน่าเอ็นดูของสาวน้อยคนนี้ "นั่นแหละผมถึงเรียกคุณมา" โจอี้ก้มหน้าหล่อๆ จ้องตาและยิ้มอย่างชอบใจ ตัวเล็กยกสองมือปิดหูและทำหน้าเสียวรอฟังคำต่อไปอยางตื่นกลัว เพราะผู้จัดการคนเก่าชอบขู่จะไล่เธอออกบ่อยๆ "หิ! ๆ ๆ " ผู้จัดการคนเก่าหลงรักตัวเล็กเข้าเต็มเปา "ผมถึงจะให้คุณมาเป็นเลขายังไงล่ะ ผมไม่ไว้ใจลูกน้องผู้จัดการคนเก่า เขามีเรื่องเสื่อมเสียมากมาย ลูกน้องคงได้ใจ" ผู้จัดการคนใหม่บอก "ห๊ะ! หนูไม่โดนไล่ออกเหรอคะ" ตัวเล็กเอามือลง เย้! ๆ ๆ เธอนั่งโยกตัวเต้นอย่างลืมตัว "อุ๊ย! ขอโทษค่ะผู้จัดการ" ตัวเล็กเห็นโจอี้นั่งตาโตจ้องเธอเขม็งเลยยกมือไหว้ "หิ! ๆ ๆ คุณนี่น่ารักดีนะครับ เอาละไปเคลียร์งานเก่าแล้วย้ายมานั่งหน้าห้องผม" ผู้จัดการสั่ง ตัวเล็กยิ้มกริ่มวิ่งมากอดยัยแนทแล้วบอกข่าวดี "ต่อไปนี้ฉันออกค่าน้ำค่าไฟให้แกรเองฮิ! ๆ ๆ " ตัวเล็กกอดเพื่อน ทั้งคู่ดูรักกันมาก ถึงจะย้ายมาเป็นเลขานั่งหน้าห้องแต่ตัวเล็กก็สามารถชะโงกหน้ามองยัยแนทที่นั่งอยู่โซนแผนกบัญชีได้ พอย้ายโต๊ะเสร็จตัวเล็กก็มีตำแหน่งเลขาทันทีพร้อมกับเงินเดือนใหม่ที่สูงขึ้น "ผู้จัดการคะ หนูของานไปแก้ค่ะ" ตัวเล็กวิ่งปรู๊ดเข้าห้องโจอี้ เขากำลังนั่งทำงานต่อจากผู้จัดการคนเก่าด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ "อ้อ เอ่อผมว่าจะทำเอง" โจอี้ตอบแต่ไม่หันมาเพราะก้มหน้าพิมพ์งานอยู่ "ไม่ได้ค่ะ หนูทำผิดหนูจะแก้เอง" ตัวเล็กเถียง ยัยนี่มันเป็นใครนะ ทำไมดื้อยังงี้! โจอี้หงุดหงิด เขาคิดในใจ พอหันมาก็เห็นสาวน้อยยิ้มแฉ่งแก้มบาน พลอยทำให้โอจี้อารมณ์ดีตามไปด้วยเมื่ออยู่ใกล้ๆ เธอ "คือฉันต้องเพิ่มงานน่ะ คนเก่าทำงานน้อยไป แล้วฉันคิดว่าเธอไม่รู้รายละเอียด ฉันเลยขอทำเองนะ" ผู้จัดการคนใหม่อธิบาย "ง่ะ แล้วหนูก็ไม่มีงานน่ะสิคะผู้จัดการ" สาวน้อยออกอาการออดอ้อน "555 มีสิ กองอยู่บนโต๊ะรับแขกนั่นไง" โจอี้หัวเราะก๊ากแล้วชี้นิ้วมาที่เอกสารกองโต "เอาไปพิมพ์เข้าคอมให้หมดเลยนะ ยุคนี้มันยุคไอที จะเก็บเป็นแผ่นกระดาษไปทำไมโถ่เอ้ย" เขาสั่งและสบถใส่ผู้จัดการคนเก่า "ค่ะ ได้ค่ะ" ตัวเล็กกลับตาลุกวาวด้วยพลังที่เต็มเปี่ยม เธอหอบเอกสารวิ่งเข้าออกๆ สามรอบกว่าจะหมดห้อง "หิ! ๆ ๆ ฉันเลือกคนไม่ผิด ยัยหนูนี่มันบ้าพลังจริงๆ " โจอี้หัวเราะและแอบยื่นหน้ามองออกมาดูตัวเล็กผ่านหน้าต่างกระจกทึบ ตัวเล็กนั่งพิมพ์ข้อมูลสำคัญๆ ลงในคอม เธอเห็นชอบด้วยเพราะเอกสารในคอมมันเข้าสูตรคำนวณในโปรแกรมได้เลยทันที หากจะเอาข้อมูลจากกระดาษแบบเดิมๆ ต้องนั่งกดเครื่องคิดเลขเป็นชั่วโมงๆ เธอทำงานจนเลยเวลาเลิกงานก็ไม่ยอมกลับเพราะจะทำให้เสร็จๆ ไปเลย ยัยแน็ทลงไปซื้อขนมมานั่งกินข้างๆ แล้วป้อนให้ตัวเล็กที่ก้มพิมพ์งานด้วยคนละคำๆ "ง่ำ ๆ ๆ แน็ทเธอกลับก่อนเลย" ตัวเล็กบอก "อ้าว แล้วเธอล่ะ" เพื่อนรักถาม "เธอต้องไปจ่ายค่าห้อง วันนี้วันสุดท้ายแล้ว เงินในกระเป๋าล้วงไปเลย" ตัวเล็กสั่งเพื่อน "เออ ฝากซื้อข้าวกล่องนึงด้วยนะ แกกินก่อนเลยห้ามรอฉัน" เธอบอกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง ตาก็มองจอมือพิมพ์ไม่หยุด "อือ! รีบๆ มานะ" ยัยเเนทหน้าเศร้าๆ เพราะอกหักยังไม่หาย แป๊ก! ๆ ๆ ๆ ตัวเล็กพิมพ์งานจนค่ำ คนก็ออกไปหมดตึกแล้ว เธอทำงานเสร็จแล้วฟุบหน้างีบบนโต๊ะ แก้มขาวๆ ข้างนึงแนบโต๊ะ อีกข้างนึงอยู่ด้านบน ตาโตๆ ปิดสนิท ขนตายาวงามงอนชี้สวย แอ๊ดดด! ผู้จัดการเดินเกาหัวออกมา เขาก็เพิ่งจะทำงานเสร็จเช่นกัน "อ้าว ยัยตัวเล็กทำไมมานอนตรงนี้" เขาพึมพำแล้วเดินมายืนข้างหลังตัวเล็กมองจอคอมของเธอ "ทำเสร็จหมดเลยรึ บ้าไปแล้ว" เขาจับเม้าส์เลื่อนดูงาน ผู้จัดการก้มมองหน้าเล็กเรียวสวยขาวบนโต๊ะและยื่นมือมาจิ้มนิ้วที่แก้มนุ่มๆ ดึ๋ง! ๆ ๆ ตัวเล็กไม่ตื่น "เธอสวยเหมือนตุ๊กตาเลย" เขาบ่น ฟ่อดดด! ผู้จัดการแอบหอมแก้มตัวเล็กเสียแล้ว ตัวเล็กส่ายหน้ากระพริบตาปริบๆ และสะดุ้งลุกนั่งตัวตรง ปั่กกก! โอ๊ย! หัวของเธอชนดั้งจมูกผู้จัดการที่จ่อตรงแก้มขาวๆ ทันที อร๊าย! ตัวเล็กหันมาร้องตกใจเมื่อเห็นโจอี้เลือดกำเดาไหล "ตายแล้ว! หนูขอโทษค่ะ" เธอรีบดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเลือด ตัวเล็กประคองผู้จัดการเข้ามานั่งที่โซฟารับแขก เธอวิ่งไปหาน้ำแข็งที่ห้องชงกาแฟมาประคบจมูกเขาจนเลือดหยุดไหล ฟุ่บ! ๆ ๆ ตัวเล็กนั่งข้างๆ แบบตัวติดกับโจอี้แล้วเอาทิชชู่เช็ดหน้าให้เขาจนสะอาดหมดจด โจอี้นั่งมองตาโตๆ ของเธออย่างชอบใจ "ทำไมมาดมแก้มหนูแบบนั้นล่ะคะ" ตัวเล็กถาม "เขาเรียกหอมแก้ม ขอหอมอีกทีได้ไหม" ผู้จัดการดรีกรีเด็กจบนอกเล่นขอตรงๆ ตัวเล็กอายจนพูดไม่ออกเมื่อโดนจีบแบบจู่โจมแบบนี้ เธอนั่งก้มหน้าแก้มแดงช้ำตัวเเข็งเกร็ง หมับ! ผู้จัดการคนใหม่จับคางตัวเล็กแล้วบิดหน้าเธอหันมา จุ๊บ! ๆ ๆ ๆ เขาก้มหน้าหล่อๆ ลงมาแล้วจูบปากของเธออย่างนุ่มนวล สองมือประคองแก้มขาวๆ ไม่ให้ดิ้นหนี ริมฝีปากสีแดงหนานุ่มบดปากตัวเล็กจนเธอเสียวซ่านไปทั้งกาย อือ! ๆ ๆ ตัวเล็กร้องครางในลำคอและจูบตอบเบาๆ โจอี้ดันลิ้นเข้ามาพันวนๆ ใส่ลิ้นของตัวเล็ก อ๊ะ! ๆ ๆ เธอครางระงม ใจสั่นหวิวๆ และเสียวหว่างขาวาบๆ ทำนบน้อยๆ แตกพร่า น้ำใสๆ แฉะเลอะกางเกงในตัวน้อยๆ โจอี้ปล่อยมือที่จับแก้มแล้วล้วงลงมาใต้กระโปรงสั้นๆ ของตัวเล็ก เขาสอดนิ้วเข้ากางเกงในแล้วยัดนิ้วเข้าร่องสาวของตัวเล็ก แจ๊ะ! ๆ ๆ ๆ อ๊ะ! ๆ ๆ ตัวเล็กนั่งขาสั่นร้องระงมเมื่อโดนยัดนิ้วกระตุกเข้าออกร่องรูสาว ฟุ่บบบ! เธอตัวอ่อนนั่งไม่ไหวเลยเอนหลังพิงเบาะ และเงนหน้าให้โจอี้ตามมาจูบ จุ๊บ! ๆ ๆ แจ๊ะ! ๆ ๆ ผู้จัดการคนใหม่ทั้งจูบปากทั้งล้วงรูสาว น้ำเสียวของตัวเล็กไหลนองเต็มมือของเขาไปหมด หิ! ๆ ๆ เขาหัวเราะแล้วลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น ผู้จัดการถลกถอดกระโปรงและกางเกงในของตัวเล็กออก เขายกขาเธอพาดบ่าบนเสื้อสูทดำหรูและมุดหน้าลงมายัดหว่างขาขาวๆ ทั้งๆ ที่ตัวเล็กยังใส่รองเท้าส้นสูงอยู่ แผล็บ! ๆ ๆ ๆ อร๊าาา! ๆ ๆ ๆ ตัวเล็กร้องครางกระเส่า สองมือจิกหัวผู้จัดการ ขาที่พาดบนบ่าของเขาก็สั่นระริก จ๊วบ! ๆ ๆ ๆ ผู้จัดการเลียเม็ดเสียวและยัดนิ้วเข้าออกรูไปด้วย อร๊าย! ๆ ๆ ๆ ตัวเล็กชักกระตุกเสร็จคาปากผู้จัดการคนใหม่จนได้ ทำไมผู้ชายชอบก้มหัวเลียตรงนี้จังนะ! ตัวเล็กคิดในใจ โจอี้ยืนขึ้นแล้วถอดกางเกงออก ตัวเล็กอ้าปากค้างเมื่อเห็นท่อนเอ็นขนาดยาวใหญ่ชี้โด่อยู่ตรงหน้า หิ! ๆ ๆ โจอี้สบตายิ้มให้แล้วย่อเข่าลงมาจับท่อนเอ็นยัดเข้าปากรูสาว สวบบบบ! ๆ อ๊าาาาาาา! ตัวเล็กร้องลากเสียงจนเขากดดุ้นเอ็นเข้ามาในตัวเธอมิดด้าม "ขอดูนมหน่อยนะ เล็กเหมือนชื่อไหม" โจอี้บอกและปลดกระดุมถอดเสื้อในตัวเล็ก เขาตาค้างเมื่อเห็นเต้าที่อวบแน่นซ่อนรูปบดเบียดกันเเน่นสองลูก จ๊วบ! ๆ ๆ ๆ ผู้จัดการก้มหน้าหล่อๆ ลงมาคาบหัวนมดูดขวาทีซ้ายที ท่อนเอ็นก็เสียบเข้ามาแช่ในตัวมิดด้าม อ๊ะ! ๆ ๆ อือ! ๆ ๆ ตัวเล็กจับกล้ามแขนเขาสองข้างและบีบจิกเล็บจนเป็นรอยด้วยความเสียวสยิวเกร็ง ตับ! ๆ ๆ ๆ อ่าส์! ๆ ๆ ๆ โจอี้ละปากจากเต้านมแล้วแทงท่อนเอ็นเข้าออก ป๊าบ! ๆ ๆ ๆ อร๊าย! ๆ ๆ ๆ เขาเร่งกระแทกแรงจนตัวเล็กกรีดร้องด้วยความเสียว ร่างขาวโพลนของเธอกระเด้งไปมาบนโซฟารับแขก สองขาโดนมือใหญ่ๆ จับถ่างกว้างๆ และบีบขาเอาไว้ ป๊าบ! ๆ ๆ ๆ อ่าส์! ๆ ๆ โอ้ว! ๆ ๆ ๆ โจอี้กระแทกเข้ามาเน้นๆ แบบเข้าสุดออกสุด เขาร้องครางอย่างเมามันส์และก้มมองหน้าสวยๆ ที่บิดเบี้ยวเสียวเกร็งของตัวเล็กอย่างสะใจเร้าอารมณ์ อร๊าาา! ๆ ๆ อร๊าย! ๆ ๆ ๆ ตัวเล็กทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากเงยหน้าสบตาและกรีดร้องใส่หน้าหล่อๆ ของผู้จัดการคนใหม่ เธอก้มลงมามองง่ามขาพบว่าท่อนเอ็นของโจอี้โดนรูสาวฟิตๆ ของเธอตอดรัดจนแดงช้ำไปทั้งลำ อ่าส์! ๆ ๆ ซี๊ด! ๆ ๆ โอ๊ย! ๆ ๆ ทว่าเขากลับดูชอบใจและร้องครางอย่างสุดเสียว ป๊าบ! ๆ ๆ ๆ โจอี้กระแทกความเสียวเข้าใส่ตัวเล็กอย่างหนัก เขาไฟแรงจริงๆ แรงไม่มีตกเลย อร๊าย! ๆ ๆ ๆ ตัวเล็กร้องลั่น เธอทั้งเสียวทั้งจุกเพราะของโจอี้ใหญ่คับและยาวเข้ามาลึก เธอชักกระตุกเสร็จคาลำเอ็น รูสาวตอดรัดดุ้นผู้จัดการหนุบหนับๆ โจอี้กัดฟันกร่อดเงย หน้าขึ้นฟ้าแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาสุดชีวิด ป๊าบ! ๆ ๆ ๆ ปรี๊ดดด! ๆ ๆ ๆ น้ำเชื้อร้อนๆ ของเขาแตกพุ่งเข้าเต็มท้องของตัวเล็กจนเธอสะดุ้งโหยง ฟุ่บบบ! แฮ่ก! ๆ ๆ ๆ ผู้จัดการลงมานั่งข้างๆ แล้วดึงร่างตัวเล็กมากอดในสภาพที่น้ำเชื้อขาวข้นไหลโจกออกจากง่ามขาล้นเป็นทางลงมากองบนโซฟาหนัง เขาเอาหน้าเล็กสวยของเธอแนบอกตรงเสื้อสูทดำหรูและลูบหัวเธออย่างเอ็นดู ตัวเล็กรู้สึกดีและอบอุ่นมากๆ เธอชอบเขาเต็มเปาแล้วแต่ไม่กล้าถามเรื่องแฟนว่าเขามีรึยัง "ป่ะ ฉันเลี้ยงข้าวเธอเอง" ผู้จัดการช่วยตัวเล็กแต่งตัวเเล้วพาเธอนั่งรถเก๋งออกมากินของอร่อย ตัวเล็กกินเสร็จก็รีบขอตัวกลับเพราะเป็นห่วงเพื่อน เธอเข้าห้องมาก็พบว่ายัยเเน็ทนอนกอดหมอนข้างบนเตียงและเปิดไฟรอ เเนทเอาข้าวแกงอุ่นใส่ชามและเอาข้าวสวยใส่จานวางบนโต๊ะรอตัวเล็กด้วย "ฉันมาช้าลืมโทรบอกเธอ ขอโทษนะ" ตัวเล็กนั่งข้างๆ เอวแนทและลูบหัวกล่อมเพื่อนรักให้หลับฝันดี
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม