พอรามีนพาสโรชาออกมาจากห้องก็ต้องตกใจเมื่อเจอกับพ่อแม่ของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว เพราะไม่รู้ว่าท่านทั้งสองตามมาถึงเชียงใหม่ทำไม
“ไงไอ้ลูกชาย ทิ้งงานให้พ่อแล้วหนีมาอ้อนเมียที่นี่นี่เอง” ราเชนทร์เอ่ยแซวลูกชายที่ประคองลูกสะใภ้ของเขาออกมาจากห้อง
“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่” สโรชาเอ่ยไปก็ยกมือไหว้พ่อแม่ของรามีนอย่างนอบน้อม พร้อมกับส่งยิ้มให้ท่านทั้งสอง
“ไหว้พระเถอะลูก” มารศรีเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าไปหาสโรชาที่รามีนกำลังประคองอยู่
“มากันได้ยังไงครับ” รามีนเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะอยู่ๆพ่อแม่ของเขาก็มาโดยไม่ทันตั้งตัว
“ก็มาหาลูกสะใภ้ของแม่น่ะสิ เมียแกท้องแล้วทำไมไม่บอกแม่กับพ่อก่อนห้ะตาราม ไม่งั้นแม่จะได้จัดหาฤกษ์แต่งงานให้เร็วขึ้น” มารศรีเอ่ยไปด้วยความดีใจ เพราะเธอรอคอยทายาทตัวน้อยๆของตระกูลมานานแล้ว
“คือเราก็พึ่งจะรู้กันวันนี้ล่ะค่ะคุณแม่ ก็เลยยังไม่ทันได้โทรไปบอกคุณแม่กับคุณพ่อ” สโ
