“เอยจะให้รางวัลอะไรพี่” รามีนถามอย่างลุ้นๆ ว่าสโรชาจะให้รางวัลอะไรกับเขา
รามีนก็ค่อยๆถอนกอดออกมาจากร่างบาง ก่อนจะมองสโรชาอย่างสงสัยว่าเธอจะทำอะไร
“พี่รามอยากได้อะไรล่ะคะ” สโรชาถามออกไปแล้วมองรามีนด้วยสายตายั่วยวน แล้วเธอก็เอามือจับที่แผงอกของรามีนแล้วเลื่อนมือลงมาเบาๆ
“เอย ไม่ยั่วพี่แบบนี้นะคนดี เดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวก็แย่หรอก” รามีนเอ่ยบอกไปก็จับมือของสโรชาให้หยุดการกระทำของเธอ ที่กำลังจะปลุกอารมณ์ในตัวของเขา
“แย่ที่ไหนกันคะทูนหัว เอยว่าดีออกค่ะ พี่รามจะได้ไปทักทายลูกของเราไงคะ” สโรชายังคงเอ่ยยั่วรามีนต่อไป ก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปใกล้รามีน แต่เขาก็ถอยหลังหนีเธอ
“ไม่เอาน่าเอย ตอนนี้เอยท้องอยู่นะ หมอบอกว่ามันเสี่ยง” รามีนเอ่ยบอกออกไปก็สะดุดขาเตียง จนเขานั่งลงไปบนเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว ใครจะคิดว่าครั้งนี้เขาต้องเป็นฝ่ายปฏิเสธสโรชาซะเอง ถ้าไม่มีลูกอยู่ในท้องล่ะก็ พ่อจะเล่นยันฟ้าเหลืองเลย
