สโรชานั่งรถของโตมรออกมา ก็เห็นรถสปอร์ตของรามีนขับผ่านเข้าไปในห้างพอดี จึงมองเหลียวหลังอย่างสงสัยว่ารามีนมาทำอะไรที่นี่ เพราะก่อนที่เธอจะออกมาเขาบอกว่าจะไม่ไปไหนนี่ แล้วทำไมถึงมาที่นี่ได้ คิดได้ดังนั้นสโรชาก็เอ่ยบอกกับโตมรทันที
“เจ้ตั้มเลี้ยวกลับไปเข้าไปสิ ตามรถของคุณรามเข้าไป” สโรชาเอ่ยบอกออกไปด้วยเสียงจริงจัง ก่อนจะกดโทรศัพท์หารามีนทันที
“โอ๊ย งานตามผัวก็มา ทำไมต้องเป็นฉันทุกทีล่ะเนี่ย ทำไมยัยปัทมันไม่เจอแบบฉันบ้างนะ” โตมรเอ่ยบอกก็กลับรถเข้าไปในห้างสรรพสินค้าอีกครั้ง ก่อนจะบ่นใส่สโรชาออกไป
“ขับไปเจ้ตั้มอย่าบ่น คุณรามก็อีกคนทำไมไม่รับโทรศัพท์เนี่ย” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วก็ทำหน้ามองหารถของรามีนไปด้วย
ด้านรามีนพอจอดรถก็เดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้า ก่อนจะมองโทรศัพท์ที่ตอนนี้เมียรักกำลังโทรหาไม่หยุด ก่อนจะตัดสินใจรับ
“ว่าไง” รามีนพูดออกไปเสียงเรียบ เมื่อรับสายของสโรชา
“คุณรามอยู่ไหนคะ คิดถ
