“งั้นเบลถูกเลิกจ้าง” กลางส่ายหน้าอีกครั้ง
“ตราบใดที่เธอยังรับเงินของฉัน เธอก็ยังคงเป็นของฉัน หน้าที่ของเธอคือทำตามที่ฉันสั่งเท่านั้น” เสียงเน้นหนักของเขา
“คุณก็แค่เลิกให้เงินเบล ทุกอย่างก็จบใช่มั้ยคะ เงินส่วนที่เหลือของเดือนนี้เบลจะคืนให้ค่ะ” กลางขบกรามแน่น
“เก่ง ตอนนี้มีที่หมายใหม่แล้วสินะ ทำไมติดใจของใหม่” เบลไม่ได้โต้ตอบคำแดกดันเหล่านี้ “ฝันไปเถอะ...เบล เธอต้องอยู่ที่นี่ ให้ความเสี่ยนยากสั่งสอนความมักง่ายของเธอ เพราะเธอจะไม่ได้เอากับใครหน้าไหนทั้งนั้นรวมถึงฉันด้วย” เบลมองเขาด้วยสายตาแห่งความผิดหวัง และเธอก็หันหลังให้เขา เดินกลับไปที่ตู้เสื้อผ้า เพราะเธอไม่รู้จะทำอะไรดีก็เท่านั้น และตอนนี้มันก็ค่ำแล้ว
เบลกลับขึ้นเตียงเมื่อจัดของคืนเข้าตู้เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอนอนลงและหลับตา นอนไม่หลับเลยสักนิดแต่เธอไม่อยากลืมตามาเห็นอะไรทั้งนั้นรวมถึงเขาด้วย และในที่สุดเบลก็หลับไป
เบลนอนหลับสนิ
