“การแบ่งวรรณะของผู้หญิงและผู้ชายนี้ช่างแตกต่างเหลือเกิน พวกเขาเคยคิดบ้างมั้ยว่าผู้หญิงอย่างเราก็อาจจะอยากได้คู่ชีวิตที่เป็นของเราเพียงคนเดียว...ความบริสุทธิ์ก็อาจจะมีความหมายกับผู้หญิงอย่างเราได้เช่นเดียวกัน” ตอนนั้นช่อผกาไม่ได้มีความเห็นอะไร แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว นั่นเป็นการบอกและเตือนให้เธอมีสติ เพราะสิ่งเหล่านี้มันเกิดขึ้นได้กับผู้ชายเกือบทุกคน ให้เขาเพียบพร้อมทุกอย่างขนาดไหนแต่พวกเขาก็คือมนุษย์ผู้ชาย
กลางกับเบลเดินเล่นหยอกล้อกันตามประสาและเมื่อถึงเวลา ที่พวกเขาต้องแยกกันชั่วคราว “เบลกลับไปรอที่บ้านนะ” เบลยังว่าง่ายเสมอและนั่นคือความน่ารักในตัวเธออีกอย่างที่ทำให้เขาสบายใจ
เบลเดินออกมาทางหน้าห้างสรรพสินค้าเพื่อจะเรียกรถกลับโดยที่ไม่รู้ว่ามีใครติดตามเธอมาจนกระทั่งเมื่อเธอจะออกจากห้าง...”คุณ”
“พอมีเวลาคุยกับฉันมั้ย” ช่อผกาเอ่ยกับเบล ซึ่งเบลจำเธอได้ แน่นอนว่าเบลเกิดความรู้สึกหวาด
