เมื่อประตูห้องทำงานของผู้จัดการฝ่ายบุคคลถูกเปิดเข้ามา และปรากฏร่างสูงชะลูดใหญ่กำยำ
ใบหน้าหล่อเหลาคมสัน คิ้วเข้มมาดเซอร์ ในชุดนักศึกษาที่ไม่ได้เนี้ยบอะไรมากนัก
เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าศราณี โดยมีเพียงโต๊ะทำงานกั้นไว้ ระหว่างเขากับเธอ
ศราณีจดจ้องเด็กหนุ่มเบื้องหน้าด้วยแววตาเป็นประกาย มื้อไม้สั่น หัวใจเต้นระรัว
อย่างที่หญิงสาววัยสี่สิบแบบเธอ ไม่เคยรู้สึกมานาน
ขณะที่อีกฝ่ายก็ยืนมองสบตาเธออย่างนิ่งงันเช่นกัน ราวกับว่า เขาต้องมนต์สะกดจากสาวใหญ่
พราวเสน่ห์ตรงหน้า ยังไงยังงั้นหนะ
จนความเงียบที่เกิดขึ้นภายในห้อง เรียกร้องให้คนทั้งสอง ต้องตื่นจากภวังค์และเรียกสติของตัวเองกลับมา
“เอ่อ...อืม”
ศราณีเอ่ยเบา ๆ ด้วยสีหน้าแดงระเรื่อ เนื้อตัวเต้นสั่น เกิดอาการหวั่นไหวในอกขึ้นมา อย่างบอกไม่ถูก
“อืม...สวัสดีครับ ผมวิศรุจครับ!”
หนุ่มหล่อแนะนำตัวเสียงขรึม พลางส่งสายตาคมกริบให้ ขณะเลือดลมภายในกายแก
