เช้าต่อมา แสงอรุณกระทบดวงตาคู่งามของหญิงสาว ความเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั่วร่าง มือหนาของใครบางคนเกาะกุมอยู่ที่ทรวงอกร่างบางพลิกหนีออกมา แต่มือหนาก็ตามมาเกาะกุมเอาไว้อีกครั้ง จะดิ้นหนีก็ไม่มีแรงสู้ เพราะใช้แรงทั้งหมดที่มีไปกับเขาเมื่อคืนแล้ว มันช่างเสียวปนเจ็บเหลือเกิน เมื่อไหร่จะคุ้นชินสักทีนะ
คิดไปคิดมาก็พยายามแกะมือที่เกาะกุมทรวงอกนั้นออก คนอะไรมือเหนียวเป็นตุ๊กแกไปได้ เมื่อพยายามอีกก็มีเสียงลอดจากเขาออกมา
“มุกจ๋า” เสียงครางพึมพำออกมาจากปากอีธาน อีธานลืมตาตื่นขึ้นมามองเห็นหญิงสาวนอนร้องไห้อยู่ เธอจะร้องไห้ทำไมกันในเมื่อเธอก็เคยเป็นของเขาแล้วหรือว่าเราทำรุนแรงไป โธ่ แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นา ปกติเขาไม่ใช่คนชอบความรุนแรงเสียหน่อย แต่ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยาต่างหากที่ทำให้เขารุนแรงไปบ้าง
“มุก!! อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ฉันสัญญาจะไม่รุนแรงกับเธออีกเลย”
“ขอโทษนะ..ที่รัก” เสียงขอโทษเอ่ยออกมาจากปาก อีธานพร้
