“พี่อิฐ” มุกไหมกอดเขาไว้แน่น เลือดไหลออกมาเปื้อนมือของเธอ
“มุกไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ถึงแม้อีธานจะเจ็บแต่ก็เป็นห่วงมุกไหมมากกว่าชีวิตของเขา
“มุกไม่เป็นอะไร แต่พี่อิฐถูกยิง!!!” เธอพูดเสียงสั่น
“แค่มุกปลอดภัยพี่ก็ดีใจแล้ว” สีหน้าของเขาบ่งบอกถึงความเจ็บปวด
“แกนี่มาหาที่ตายจริงๆ ฉันแทบจะไม่ได้ออกแรงเลย” ลีโอ
หัวเราะเยาะ
“ปล่อยพี่ชายคุณไปเถอะค่ะ ถือว่าฉันขอร้อง” มุกไหมพยายามอ้อนวอนหวังว่าลีโอจะใจอ่อน
“ทำไมฉันจะต้องฟังแกด้วย” ลีโอไม่ใส่ใจคำขอร้องที่ไร้สาระเพราะคิดเพียงอย่างเดียวว่าจะต้องฆ่าอีธานให้ตายเพื่อที่ เอกภพได้ทุกข์ทรมานกับการสูญเสียลูกชายที่เขารักนักรักหนา
“แต่เขาเป็นพี่ชายคุณนะ เห็นแก่ความเป็นพี่น้องเถอะ” มุกไหมคลานเข้าไปใกล้เพื่อขอร้องลีโอ แต่ถูกเธอสะบัดขาออก
“มันไม่เคยคิดว่าฉันเป็นน้อง สมองโง่ๆ ของแกเคยคิดเองเป็นบ้างไหม จะมีพี่คนไหนไม่น้องตัวเองบ้าง แล้วฉันเคยดีกับมันแค่ไหน”
