เปาโลก็มองหน้าเศร้าๆของสเตล่าที่มองเขาแบบตัดพ้อ เขาก็รู้สึกจุกที่อก เพราะเขาไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย เพราะระหว่างเขาและเธอมันเป็นไปไม่ได้
“อ่าว นายลงมาแล้ว...” บรูโน่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้สนใจ เพราะสายตาของเขาหันไปเห็นเจ้านายเดินลงมาพอดี แล้วภาริตาก็เดินลงมาด้วย
“ไปกันเลยไหมครับนาย...เดี๋ยวจะไปงานไม่ทันนะครับ” เปาโลพูดไปแล้วมองก็ยืนทำตัวนิ่งๆ
“อืม...ผมไปก่อนนะ...เดี๋ยวคุณก็ทานข้าวแล้วนอนพักผ่อนซะ...พรุ่งนี้เจอกันตอนเช้า...” ลูก้าพูดบอกไปด้วยเสียงอ่อนกับภาริตา
“ค่ะ...ขอให้สนุกกับงานนะ...” ภาริตาก็ยิ้มให้เขาแล้วพยักหน้าตอบไป
“อืม...ผมไปนะ....จุ๊บ...” ลูก้าตอบเธอแล้วเขาก็เข้าไปจุ๊บที่หน้าผากของเธอต่อหน้าลูกน้องของเขา แล้วเขาก็เดินออกไป
เปาโลและบรูโน่ก็พากันมองภาพที่สวีทหวานนั้นแล้วยิ้มออกมา ก่อนจะรีบเดินตามเจ้านายของเขาออกไปข้างนอก ต่างจากสเตล่าที่มองตามด้วยสีหน้าขุ่นหมองเพราะงอนเปาโ
