ภาริตาก็มองโทรศัพท์นั้นตาเป็นมันเลยเพราะมันคือสิ่งที่เธอต้องการที่สุด เธอจะได้ใช้มันติดต่อแม่และเพื่อนของเธอได้ อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจได้
“คุณจะให้ฉันอ้อนคุณยังไง...คุณถึงจะยอมให้โทรศัพท์กับฉัน” ภาริตาถามไปแล้วมองเขาแบบจดจ้องเลย
“ก็ทำแบบที่ผู้หญิงคนอื่นเขาทำกันไง..ออดอ้อน ยั่วยวน ทำให้ผมใจอ่อนกับคุณ...แล้วคุณก็จะได้โทรศัพท์นี่ไป...” ลูก้าพูดไปก็ชูโทรศัพท์ล่อเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ฉันออดอ้อนแล้วก็ยั่วยวนไม่เป็นหรอกคุณ..คุณก็รู้ว่าฉันไม่เคย...อ่อ..ฉันไม่ใช่ผู้หญิงหวานๆแบบนั้น” ภาริตาพูดไปแล้วก็ก้มหน้าลงแบบเซ็งๆ เพราะเธอไม่เคยออดอ้อนหรือยั่วยวนผู้ชายมาก่อน เธอทำไม่เป็นหรอก
“ไม่เป็นก็ต้องฝึกเอาไว้ เกิดเป็นผู้หญิงก็ต้องมีจริตจะกร้านบ้าง...แต่ถ้าคุณไม่ทำก็ไม่เป็นไร งั้นโทรศัพท์นี่ก็เอาให้คนอื่นก็แล้วกัน” ลูก้าพูดไปก็ยักไหล่ใส่เธอ
“ฉันจะลองทำดู คุณอย่าเอาให้คนอื่นสิ...ฉันจะล
