ณ เพ้นท์เฮ้าท์สุดหรู
ภาริตาก็ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆห้องเธอก็ค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างเมื่อยขบ เธอก็ไม่ผู้ชายคนนั้นอยู่ในห้องนอนนี้แล้ว เธอก็ทำหน้าเศร้าๆออกมาเพราะเมื่อคืนเขาตักตวงความสุขจากเธอไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ เขาได้สมใจแล้วเขาก็คงจะไปแล้ว
“อื้อ...ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย เพราะไอ้มาเฟียหื่นนี่คนเดียวเลย...อื้อ...แสบจัง....อือ...” ภาริตาร้องออกมาด้วยใบหน้าแสบสัน เพราะเธอร้าวระบมทั้งตัวเลย ภาริตาก็พยายามขยับตัวแล้วเอาขาห้อยลงจากเตียง แล้วเธอก็ใช้สายตามองไปรอบๆอีกครั้ง
“เขาไม่อยู่ก็ดีแล้วนิ...เราจะมามองหาเขาทำไมกัน...” ภาริตาพูดออกไปเหมือนจะน้อยใจที่ไม่เจอเขา เธอก็ค่อยๆลุกขึ้นแบบเปลือยเปล่าเพราะตอนนี้ไม่มีอะไรที่เธอจะสวมใส่ได้เลย เธอจึงเดินไปที่ห้องน้ำแล้วเธอก็ได้เห็นเนื้อตัวของเธอ
“อื้อหือ...ไอ้มาเฟียนี่มันป่าเถื่อนขนาดนี้เลยเหรอ...” ภาริตาพูดไปแล้วเธอก็มองคอและหน้าอกที่เป็นรอยดูดจ้ำๆขึ้
