ณ บริษัทสื่อของลันนา
“พี่ลันนา...เพื่อนพี่ลางานไปแค่สองวันไม่ใช่เหรอ...นี่จะสิบโมงแล้วนะเจ้เบนเขายังไม่โผล่หน้ามาเลยนะ..พี่โทรตามหน่อยสิ...” โก้เดินเข้ามาหาพี่สาวแล้วพูดบอกไป
“แล้วแกทำไมไม่โทรตามล่ะ ยัยเบนมันเป็นเจ้านายแกนะ...แกก็โทรตามเอาเองสิ” ลันนาพูดบอกไปแล้วมองน้องชายแบบดุๆ เพราะที่ทำงานเขาห้ามให้น้องชายใช้อภิสิทธิ์ใดๆ
“ผมโทรแล้วครับ แต่เจ้เบนเขาปิดเครื่องอ่ะติดต่อไม่ได้เลย...พี่เป็นเพื่อนสนิทของเจ้เบนเขานิ พี่ลองโทรไปถามแม่ของเจ้เบนหน่อยสิ” โก้พูดบอกไปตามตรง เพราะเขาไม่กล้าโทรไปหาแม่ของภาริตา
“ยัยเบนมันลาหยุดไปดูแลคุณป้าที่ไม่สบาย...นี่ก็พึ่งจะสิบโมงเอง...ถ้าบ่ายนี้ยัยเบนยังไม่มาก็ค่อยโทรตามก็แล้วกัน...” ลันนาได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจ เพราะเพื่อนของเธอบอกก่อนหน้านี้แล้วว่าแม่ไม่สบาย เลยขอลาหยุดไปสองวัน ตอนนี้เพื่อนเธอยังไม่มาก็คงจะยุ่งอยู่ เธอจึงพูดบอกไปแบบอะลุ้มอล่วยให้เพื่อนสาวของ
