บ้านของธำรง...ประเทศไทย
“อ่าวหนูเบน มาเยี่ยมแม่เราเหรอ เข้ามาสิ...ลุงกำลังให้แม่เราทานยาไปเลย......” ธำรงพ่อเลี้ยงของภาริตาเอ่ยพูดไป เมื่อเห็นภาริตาเดินเข้ามาในห้อง
“สวัสดีค่ะคุณลุง...ไม่คิดว่าคุณลุงจะอยู่บ้านด้วย...” ภาริตายกมือไหว้อย่างเคารพแล้วยิ้มออกมา เมื่อเห็นว่าธำรงนั้นอยู่บ้านดูแลแม่ของเธอ
“ก็ต้องอยู่สิ แม่เราไม่สบายขนาดนี้แล้ว ลุงไม่มีกะจิตกะใจไปทำงานหรอก เรามาก็ดีแล้ว มาช่วยลุงพูดกับแม่เราให้ไปโรงพยาบาลหน่อยสิ ลุงบอกให้ไปก็ไม่ยอมไปเนี่ย” ธำรงพูดไปด้วยความอ่อนโยน
“ก็ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากนิคะ กินยายแล้วนอนพักนิดหน่อยก็พอแล้วล่ะคะ ไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรอกค่ะ เดี๋ยวหมอก็ให้นอนอีก...ฉันไม่ชอบนอนโรงพยาบาลคุณก็รู้นิคะ แค่กๆ..” เยาวเรสพูดด้วยเสียงอ่อนแล้วก็กระแอมออกมา
“แต่แม่ไม่สบายนะคะ ดูสิ หน้าซีดเซียวหมดแล้ว เบนว่าแม่ไปโรงพยาบาลดีกว่านะคะ อย่างน้อยก็ให้หมอเขาตรวจหน่อยว่าแม่เป็นอะไร”
