"เป็นไงบ้างแก"
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันว่าเรารีบทำเถอะ จะได้กลับร้าน"
วีด้าได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ เมื่อเพื่อนสาวเดินหนีไปจัดดอกไม้ ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเอาเสียใจ
อีกทั้งเมื่อมองกลับไปยังด้านหลัง ก็เห็นฟรานซ์ยืนมองมาทางนี้ แม้จะคันปากอยากจะถามใจแทบขาด แต่ก็ได้แต่สงบปากสงบคำ เก็บงำความอยากรู้เอาไว้
โดยเฉพาะตอนนี้ ที่ฟรานซ์มานั่งปักหลักรอจัสมินร่วมชั่วโมง โดยที่คนทั้งสองก็ไม่ได้มีการสนทนากันแต่อย่างใด ต่างคนต่างเงียบไม่พูดจา และสีหน้าของจัสมิน ก็ไม่ได้แสดงออกถึงความดีใจเลยด้วยซ้ำ ที่ฟรานซ์มานั่งรอเช่นนี้ ซึ่งผิดวิสัยเป็นอย่างมาก
และบรรยากาศอึมครึม ก็ลากยาวจวบจนมาถึงร้าน วีด้าคิดว่าหากเธอทนเก็บความสงสัยไว้อีกสักนาทีเดียว คงได้ขาดใจตายลงตรงนี้แน่ จึงลากเพื่อนสาวเข้ามาในห้องทำงาน
"บอกฉันหน่อยได้ไหม ว่าแกกับพี่ฟรานซ์มีปัญหาอะไรกัน ทำไมแกถึงทำเหมือนโกรธพี่ฟรานซ์ และดูเหมือนพี่ฟรานซ์ก็อยากจะง้อ
