“พาน้องกลับมาให้ได้นะมังกร” นางราตรีเอ่ยบอกบุตรชายเสียงสั่นเครือ ด้วยความเป็นห่วงบุตรสาว ที่ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง
“ครับแม่” ตอบรับออกไปน้ำเสียงหนักแน่น จับมือผู้เป็นแม่บีบเบาๆ เป็นการให้กำลังใจมารดา และยืนยันว่าตนจะพาน้องกลับมาบ้านได้อย่างปลอดภัย
“ผมไปนะครับแม่ แด๊ด”
“โชคดี” เบรย์เดนเอ่ยตอบกลับมาสั้นๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาตบไหล่บุตรชายสองสามครั้ง
“นายครับ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ” ไมเคิลเดินเข้ามารายงาน เมื่อตรวจสอบกำลังพลรวมทั้งอาวุธที่เตรียมไว้เรียบร้อย
เบญจมินพยักหน้ารับ ก่อนจะหันมายิ้มให้บุพการีทั้งสอง จากนั้นก็เดินไปยังรถของตัวเองที่ไมเคิลเปิดประตูรถรอ
“ออกรถ” เสียงสั่งการดังขึ้น ทำให้รถของลูกน้องที่จอดอยู่ด้านหน้า ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป
เบญจมินผ่อนลมหายใจออกมาหนักๆ มันคงถึงเวลาเสียที ที่เรื่องทุกอย่างจะต้องจบลง มันคงถึงเวลาเสียที ที่หมาบ้านอย่างฟรานซ์จะเลิกบ้าคลั่งก
