“คุณหนูไม่สบายเหรอครับ” เลอเอ่ยถามเจ้านายสาวทันที เมื่อเขาเห็นใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวที่เดินเท้ากะเผลกเดินลงมาจากด้านบนของบ้านหลังใหญ่
“นิดหน่อย”
“ไปหาหมอไหมครับ ผมจะนัดหมอให้”
“ไม่ต้องหรอก” หงส์ยกมือขึ้นห้ามเลอเอาไว้ ก่อนที่เธอจะก้าวเดินเข้าไปยังห้องอาหารของบ้านด้วยท่าทางอ่อนเพลีย
“ไอ้เลอมึงเป็นห่วงนายหญิงยิ่งกว่าสามีเลยนะ”น้ำเสียงที่แลดูเป็นห่วงเจ้านายสาวของเลอ ทำให้เฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เริ่มหันไปมองด้วยใบหน้าไม่พอใจที่แสดงออกมา
“ก็สามีคุณหนูไม่สนใจหนิหว่า” เลอหันไปกระซิบบอกกับเฉิน เมื่อเห็นแผ่นหลังบางของหงส์เดินรับตาเข้าไปภายในห้องอาหาร
“มึงรู้ได้ไงว่านายกูไม่สนใจ”
“อ้าว!!มึงดูที่นายมึงทำกับนายกูสิวะ”
“มึงก็ต้องเข้าใจนายกูด้วยสิวะ นายกูห่ามมาทั้งชีวิต อย่าได้เรียกหาความอ่อนโยน”
“มีอะไร?” เสียงเข้มของมังกรดังขึ้น เมื่อเห็นลูกน้องของตัวเองยืนกระซิบกระซาบกันอยู่สองคน
