“ฮ่า...” ชายหนุ่มนอนแน่นิ่ง หมดแรงโดยสิ้นเชิง กระตุกตัวบ้างเป็นระยะๆ จากนั้นก็สลบไสลไม่ไหวติงแต่อย่างใด
หลังจากสำเร็จโทษชายหนุ่มจนสมใจแล้ว เธอก็เข้าไปอาบน้ำอาบท่า แล้วแต่งตัวด้วยชุดเดิม เดินออกจากห้องของเขา กลับห้องพักเพื่อเก็บข้าวของเดินทางกลับกรุงเทพฯ
หลังจากที่ได้คืนกุญแจห้องพักให้กับทางรีสอร์ทแล้ว ทั้งออมและเปรี้ยวก็รีบขึ้นมานั่งรอเพื่อน ๆ สาวพริตตี้เพื่อจะเดินทางกลับพร้อมกันเหมือนเช่นตอนขามา
“นี่ออม เมื่อคืนแกหายไปไหนมาเนี่ย หือ ทำไมไม่ยอมกลับมานอนที่ห้อง” เปรี้ยวพูดเสียงไม่ค่อยพอใจ
“อ๋อ ออมไปนอนกับเพื่อนห้องฝั่งนู้นมา เมาหนักเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้” ออมโกหกเพื่อนเนียนมาก
“เหรอ เปล่าหรอก ฉันก็แค่สงสัย ถามดูเฉย ๆ เป็นห่วงน่ะ นึกว่าแกจะเสียท่าเสร็จพวกเสี่ย ๆ ไปอ่ะนะ”
เหมือนที่เธอเสร็จ
“อ๋อ...ไม่ต้องห่วงออมหรอก ออมเอาตัวรอดได้สบายอยู่แล้ว”
“หรอ...แกนี่เอาตัวรอดได้เก่งดีจริง
