ตุ๊บ! ตุ๊บ!
เสียงมือบางจับด้ามมีดขนาดใหญ่ ช่วยคุณยายในป่าผ่าฟืนไม้แห้งๆ ตอนที่เม็ดฝนเริ่มอ่อนลง
"คุณยายเก่งจังนะคะ ขนาดน้ำชายังทำสู้ไม่ไหวเลยค่ะ" น้ำเสียงสดใสบอก พอลองมองเปรียบเทียบกองไม้ ทางหญิงชรามีมากกว่าเห็นๆ
"ยายทำแบบนี้มาตั้งแต่สาวๆแล้ว ยิ่งตอนตาตายไปปีก่อนนู้น ยายยิ่งต้องทำคนเดียวหมดเลย" ยายผิงยังเล่าเรื่องน่าอดสูให้หญิงสาวฟัง
"น่าเสียดายจังนะคะที่คุณยายไม่มีลูกเลย ไว้น้ำชากลับไปแล้วแวะมาเยี่ยมได้ไหมคะ หรือคุณยายอยากย้ายไปอยู่ที่อื่นไหมคะ" เธออาจจะช่วยได้ไม่มากก็เท่าที่ตัวเองไหว
ก็ยังดีกว่าการเห็นหญิงชราลำบากอยู่ตัวคนเดียวในป่าลึกแบบนี้
"ยายจะไปอยู่ไหนล่ะแม่หนู ยายโตมาแถวนี้ ไม่รู้จักใครมากหรอก พอไอพวกค้ายามันมาสร้างเขตตัวเอง คนรู้จักก็แตกถิ่นไปหมดแล้ว"
"น่าเสียดายจังเลยค่ะ แต่น้ำชาสัญญานะคะว่าจะมาเยี่ยมคุณยายอีก" ใบหน้าสวยฉีกยิ้มกว้าง แต่เธอคงยังสนุกกับการผ่าไม้ฝืนเก่าๆ
