@ สนามกอล์ฟ
"....." น้ำชาไร้คำพูดตลอดการเดินทาง จากคอนโดมาถึงสถานที่ทำงานของมาเฟียหนุ่ม หลังเขาออกคำสั่งให้นำหนังสือเรียนมาอ่านที่นี่แทน แล้วเธอจะโต้แย้งอะไรได้อีก
"ทำหน้าดีๆหน่อย" เป็นน้ำเสียงเข้มเอ่ยเตือน ตอนเขาเดินนำหน้าเข้าไปในห้องทำงาน ส่วนเธอคงทำได้แค่นั่งอ่านหนังสืออยู่บริเวณมุมพักผ่อนของพวกลูกน้อง
แต่ในเวลานี้ไม่มีใครว่างมานั่งเล่นสักคน เพราะลูกค้าเริ่มเข้าใช้บริการแน่นหนา
"ขึ้นอยู่กับว่า ฉันคุยกับใครค่ะ" คนตัวเล็กยอกย้อนกลับทันควัน จับกระชับสายกระเป๋าเป้สะพายหลังแน่น เหมือนเธอเดินเคียงคู่กับผู้ปกครองซะมากกว่า
"เธอคงรู้นะ ว่าลูกไก่ในกำมือฉันบีบยังไงก็ตาย" เสียงขู่รอดผ่านไรฟัน ภาพพจน์เขาตอนอยู่ข้างนอกสมควรดูดีที่สุด ท่ามกลางสายตาพนักงานเหลียวมอง
"หนูอยากไปอ่านหนังสือค่ะ" น้ำเสียงใสพูดอ่อนน้อมในรอบหลายวัน หากคนตัวสูงไม่ยึดเอาคลิปลับมาขู่กดดัน เธอคงไม่ปล่อยนิสัยเสียให้อีกฝ่
