“ไอ้เหี้ยทรอย กูกับมึงนี่น่าจะตกกระป๋องแล้วว่ะ ไม่มีสาวให้ควงกับเขาเลย”
เสียงของพี่ฟอร์มดังขึ้นพร้อมทั้งกอดคอพี่ทรอยแน่น สองคนนั้นยืนหัวเราะกันเองอย่างอารมณ์ดี
“พวกมึงอย่าเวอร์เลย พวกมึงน่ะมีสาวๆเดินตามเต็มไปหมด แต่เสือกไม่เลือกใครจริงจังเอง ก็สมควรเหงาไปแบบนั้นแหละ”
พี่ซันเดย์พูดพลางหัวเราะ
“ใช่ดิวะ มึงสมหวังแล้วมึงก็พูดได้สิ ส่วนกูกับไอ้ฟอร์มก็ต้องนั่งเหงากันต่อไปนี่หว่า”
พี่ทรอยยัยไหล่ขึ้นเบาๆ พร้อมยกคิ้วขึ้นทำทีทำหน้าเศร้าๆ
“พวกมึงก็เลิกเอาไปทั่วดิวะ”
เสียงเข้มๆของพี่ซันเดย์แทรกขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็แอบยกแขนขึ้นมาโอบไหล่ฉันเบาๆแบบเนียนๆ
“โฮ้…ไอ้สัส พูดอย่างกับมึงเป็นคนดีงั้นแหละ ถ้าไม่ใช่เพราะพะพิ้งเอามึงอยู่ มึงแม่งก็คงแรดไม่ต่างจากพวกกูหรอกเว้ย!”
พี่ฟอร์มพูพร้อมทั้งหัวเราะเบาๆ
พี่ซันเดย์หัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วหันมามองฉัน
“หึ! สรุปพวกมึงจะเอาชนะกูให้ได้เลยใช่ไหมวะ”
แ
