ครึก~ ครึก~
"พี่ซันเดย์ค่ะแม่หนูโทรมาค่ะ"
"รับสายท่านสิ แล้วก็บอกท่านว่าวันนี้จะนอนที่คอนโด"
ผมพูดพร้อมทั้งหายใจหอบเหนื่อยยังไม่หาย พร้อมเงยหน้าบอกเธอไปแบบนั้น เพราะคืนนี้ยังไงซะผมก็ไม่ยอมให้เธอกลับไปนอนที่บ้านแน่ๆ ผมคิดถึงเธอขนาดนี้ผมทนไม่ไหวหรอกถ้าจะไม่ได้นอนกอดเธอ
"ชู...งั้นพี่ซันเดย์เงียบๆนะคะ"
เธอบอกผมพร้อมทั้งยกนิ้วขึ้นมาปิดที่ริมฝีปากของผมไว้ ผมยกยิ้มด้วยความพอใจทันที นึกเอ็นดูความน่ารักของภรรยาจนอดชมไม่ได้ ว่าเธอน่ารักมากจริงๆ
"ค่ะแม่"
"พะพิ้งลูก ยังไม่กลับอีกหรอลูก แม่เห็นว่าฟ้าเริ่มจะมืดแล้วยังไม่เห็นลูกกลับมาเลย"
"เอ่อ...คือวันนี้หนูว่าจะนอนที่คอนโดค่ะแม่"
เธอพูดพร้อมยังปิดปากของผมไว้ เพื่อไม่ให้ผมส่งเสียงดังขึ้น พร้อมทั้งทำตากระพริบปริบๆ มองผมเหมือนกลัวว่าตัวเองจะโกหกไม่เนียน
"อ้าว ลูกขนของกลับมาหมดแล้วไม่ใช่หรอ"
"ยังค่ะแม่ ที่คอนโดยังมีของอยู่ค่ะแม่"
"อืม...โอเคงั
