ประชาจัดการธุระของตัวเองเสร็จ ก็เดินมาทักทายนิติบุคคลสาวสวยรุ่นลูก ด้วยท่าทางเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม
“ก็ทำทุกวันแหละลุง ช่างซักช่างถามจริง ๆ นะ”
เธอทำหน้าเชิดใส่ แต่ภายในใจ กลับรู้สึกร้อนเร่าแปลก ๆ เพราะใบหน้าคมเข้ม กับหุ่นทรงที่ดูบึกบึน จนทะลุชุดยูนิฟอร์มรปภ.ของเขา นั่นกระมัง
“ก็ผมอยากรู้น่ะครับ ถึงถาม...เห็นหนูณานั่งเหงา ๆ อยู่คนเดียว เกรงว่าจะเปลี่ยวใจ ให้ผมแลกกะกับยามกลางวัน อยู่เป็นเพื่อนมั้ยครับ?”
ลุงยามหน้าหล่อรุ่นพ่อ พูดเสียงหวาน ทำตาเป็นมันใส่ จนวีณาต้องรีบไล่ให้ไปไกล ๆ ก่อนที่ตัวเองจะควบคุมความรู้สึกวาบหวิวไว้ไม่ไหว
“อยู่เป็นเพื่อนพ่อหนูน่ะสิ ลุงน่ะ! อายุเท่าไหร่แล้ว คิดจะจีบหนูเหรอ...ดูตัวเองด้วยนะคะ รีบ ๆ กลับไปเถอะ รำคาญ!!!”
เธอพูดเสียงขุ่นใส่ แต่ใบหน้าแดงระเรื่อ
“แหม...ไม่ต้องไล่กันขนาดนั้นหรอกครับ ยังไงตอนเย็น...ผมก็มาใหม่อยู่ดี คุณหนูณาคงต้อง
ทนรำคาญผม ไปทั้งอาทิตย์นั่นแห
