สิงหา
“พี่มีเรื่องต้องคุยกับน้ำข้าว” ผมหันไปบอกปรางค์ให้เธอเข้าใจ
“มีอะไรต้องคุยอีกคะ เธอก็ได้ยินหมดแล้วคงจะรู้สถานะตัวเองไปแล้ว!” ปรางค์เถียงออกมาอย่างไม่ยอม
“ช่วงนี้ปรางค์ไร้เหตุผลเกินไปแล้วนะ” ผมว่าออกมาอย่างเริ่มหงุดหงิดกับความไร้เหตุผลของเธอ
“ไม่มีเมียที่ไหนทนเห็นผัวตัวเองแสดงออกว่าห่วงผู้หญิงคนอื่นได้หรอกนะคะ!”
“แต่ปรางค์ก็รู้ว่าเพราะอะไร!”
“เมื่อก่อนปรางค์รู้และมั่นใจ แต่ตอนนี้พี่สิงรู้ไหมว่าปรางค์ไม่มั่นใจในตัวพี่สิงเลย! ท่าทีของพี่สิงที่มีต่ออีนั่นมันเริ่มจะมากกว่าคำว่าหน้าที่เข้าไปทุกวันแล้วรู้ตัวบ้างหรือเปล่า!”
“ไว้ปรางค์ใจเย็นแล้วค่อยคุยกันดีกว่า” ผมว่าจบก็เดินขึ้นไปยังห้องของน้ำข้าวทันที
“พี่สิง!” เสียงปรางค์ดังขึ้นจากด้านหลังอย่างไม่พอใจ แต่ผมเลือกจะเดินขึ้นมาอย่างไม่หันไปสนใจ เพราะผมไม่ใช่คนที่ชอบพูดอะไรซ้ำ และพูดเรื่องเดิมๆไม่รู้จบ
อีกอย่างผมอยากรู้ว่าใครจับตัวน้ำข
