เช้าวันถัดมา
กฤษณ์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่ด้วยความเหนื่อยล้า โชคดีวันนี้เป็นวันเสาร์จึงไม่จำเป็นต้องเข้าบริษัท เมื่อคืนกว่าจะได้หลับนอนก็เกือบค่อนรุ่ง
"ขี้เซา" เขาพึมพำพลันหลุบเปลือกตาต่ำลงมองเจ้าของใบหน้าสวยที่กำลังซุกอยู่ตรงแผงอกแกร่งของตน มินลดาหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง วงแขนเล็กโอบกอดเอวสอบไว้แน่น สองกายเปลือยเปล่าคลอเคลียไม่ยอมห่างกันตลอดค่ำคืนจนกระทั่งถึงตอนนี้
"ให้มันได้อย่างนี้สิ" เขาส่ายหน้าน้อยๆ เมื่อนึกถึงบทรักร้อนแรงที่เกิดขึ้นหลายครั้งเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา วินาทีนี้ความรู้สึกทั้งหมดเปลี่ยนไปจากเมื่อวานโดยสิ้นเชิง กฤษณ์แปลกใจที่ตนไม่ต้องการให้หญิงสาวตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงโวยวาย
"อื้อ...อย่าดิ้น" เสียงพึมพำแผ่วเบาดังขึ้น มินลดาคลี่ยิ้มมุมปากบางเบา เธอโอบกอดเอวสอบของชายหนุ่มไว้แน่นยิ่งขึ้น เรียวขาสวยขยับขึ้นมาเกยบนท่อนขาแกร่ง จากนั้นจึงขยับกายบอบบางขึ้นมานอนบน
