@ร้านอาหาร
"ขอบคุณนะคะที่มาทานมื้อเย็นเป็นเพื่อนมิน" มินลดายิ้มร่าพลางตักอาหารเข้าปากหลังจากที่เอ่ยขอบคุณกฤษณ์เป็นครั้งที่ห้า เธอซาบซึ้งใจที่อีกฝ่ายอุตส่าห์หาเวลามาทานมื้อเย็นกับตนแม้งานที่ต้องทำให้อคิราห์จะยุ่งมากก็ตาม
"ก็เพราะเมื่อวานผมปฏิเสธคุณไปครั้งหนึ่งแล้ว วันนี้ถ้าจะปฏิเสธอีกก็คงดูเสียมารยาทเกินไป อีกอย่างก็แค่มาทานข้าวเป็นเพื่อนคุณไม่เห็นจะต้องขอบคุณกันถึงห้าครั้งเลยนะครับ จริงๆ ผมต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายขอบคุณ เพราะคุณบอกไว้ว่ามื้อนี้จะเป็นคนเลี้ยงผม" ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ต่างจากใบหน้าหล่อเหลา มินลดาได้แต่ยิ้มเจื่อนเมื่อเขาพูดราวกับว่าการมาทานข้าวกับตนนั้นเป็นเพราะการรักษามารยาท
"เห็นว่าเป็นของฟรีว่างั้น?" เธอพึมพำประชดประชันเสียงเบา
"จะว่าแบบนั้นก็ได้นะครับ คุณควรที่จะรู้สึกดีนะเพราะว่าได้เป็นผู้หญิงคนแรกที่มีโอกาสเลี้ยงข้าวผม" กฤษณ์ยกยิ้มมุมปากพึงพอใจที่เห็นอีกฝ
