"ทานเยอะๆ นะครับ จะได้มีแรงออกไปเดินชมไร่ชมสวน" อคิราห์เลื่อนจานอาหารเข้าใกล้แฟนสาวที่นั่งกอดอกเมินหน้าหนีไปทางอื่นไม่ยอมพูดจา ริมฝีปากอวบอิ่มเบะคว่ำบ่งบอกถึงความรู้สึกโกรธเคือง เขาจึงได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ และตักอาหารใส่จานข้าวของตนเอง
"ตกลงจะไม่พูดกับผมจริงๆ หรือครับ?" คิ้วเข้มขยับห่างออกจากเปลือกตาพเยิดหน้าถาม
"มัสไม่หิวค่ะ เชิญคุณทานตามสบายเลย" มัสยาตอบเสียงขุ่น ใบหน้าบึ้งตึงเปรียบเสมือนคำตอบที่ชัดเจน มีใครบ้างจะไม่โกรธเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมทำตามข้อตกลงที่คุยกันไว้ก่อนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ทั้งๆ ที่อคิราห์ยืนยันหนักแน่นว่าจะยอมป้องกัน ทว่าเมื่อถึงคราวนั้นกลับทำตามอารมณ์ของตนเองราวกับมันเป็นเรื่องเล็กน้อย
"ขอโทษนะครับ ถ้าเรื่องที่ผมไม่ยอมเอาออกข้างนอกมันจะทำให้มัสโกรธผมขนาดนี้"
"ง่ายจังเลยนะคะ เรื่องแบบนี้ขอโทษแล้วมันแก้ไขอะไรได้หรือยังไงกัน"
"สำนึกผิดแล้วครับ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จผมพาไปซื้อ
