“ถ้าคืนนี้ไม่แห้งก็มานอนที่นอนกูก็ได้ กูไม่ได้หวงที่นอนขนาดนั้นสักหน่อย”
พ่อหมอหิรัญว่าพลางยกที่นอนขึ้นตากบนราว เนื่องจากมันยังเปียกโชกด้วยน้ำมนต์ที่รดหัวฉันเมื่อคืน
“ไม่เอาอะ ที่นอนพ่อหมอมันเล็ก นอนไม่สบาย”
“ซื้อใหม่ไหมล่ะ”
เขาพูดต่อโดยไม่มองมา เลยไม่เห็นว่าฉันกำลังยิ้มล้อ ๆ
“แหมม แค่อยากนอนกอดฉันทุกคืนต้องลงทุนขนาดนั้นเลย?”
อีกฝ่ายไม่ได้ตอบกลับในทันที แต่ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะขยับเข้ามาใกล้หน้าฉัน
“แค่นอนกอดกูไม่ลงทุนขนาดนั้นหรอก แต่ถ้านอนตอก... กูจ่ายได้”
“นะ ไหนบอกไม่ชอบให้ฉันพูดทะลึ่งไง ว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเองนี่”
คนถูกต่อว่ากลั้วขำในลำคอ แล้วเตรียมจะเอ่ยอะไรออกมาอีก ทว่าก็ต้องหยุดพูดเพราะได้ยินเสียงรถเก๋งสีดำที่คุ้นหูแล่นมาจอดที่หน้าสำนัก
“เอากับข้าวมาส่งเหรอพ่อ”
พ่อหมอหิรัญตะโกนคุยกับอาสิงห์ที่เพิ่งเดินลงมาจากรถ แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหน้า แถมยังเดินลงมามือเปล่าด้วย
“มีเรื่
