[หิรัญ Talk]
ตั้งแต่ถูกผีเข้า นังชบาก็เอาแต่หลับไม่รู้เรื่อง จนผมนึกห่วงต้องนั่งสมาธิเข้าไปตาม จิตของมันก็อยู่ตรงนี้ แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมมันถึงไม่ฟื้นขึ้นมาเสียที
ทั้งวันผมเอาแต่นั่งสมาธิเฝ้ามันไม่ห่าง เพราะเกรงว่าหากคลาดสายตาไปแม้แต่นาที จะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับมันอีก ส่วนชาวบ้านคนอื่น ๆ ออกไปตามหารังของนังผีร้ายตั้งแต่เช้าแล้ว จนป่านนี้เกือบจะห้าโมงเย็นยังไม่กลับมาเลย
“พะ พ่อหมอ”
เสียงเรียกที่แหบพร่าทำให้ผมหลุดออกมาจากสมาธิ ถึงได้เห็นว่าตอนนี้คนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ตื่นขึ้นมาแล้วและพยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง
“ชบา กินน้ำก่อน”
มันหลับไปนานจนผมใจหาย พอฟื้นขึ้นมาแล้วจึงรีบยกขันน้ำมนต์ส่งให้มันทันที มันเองก็รีบกระดกยกใหญ่ หลับไปนานน่าจะคอแห้งอยู่พอสมควร
“ค่อย ๆ กิน”
ผมขยับเข้าไปชิดก่อนจะใช้มือเกลี่ยเช็ดน้ำที่ไหลลงตามคางจิ้มลิ้มออกให้อย่างเบามือ
“นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย”
“จะห้าโมงแล้ว
