พุดพิชชามาที่ร้านเช้ากว่าปกติ เพราะเธอจะมาดูด้วยว่าร้านชาอีกสองร้านนั้นเปิดกันเวลากี่โมง นี่ก็ผ่านมาเกือบชั่วโมงแล้วร้านทั้งสองก็ยังไม่เปิด เธอเลยมีลูกค้าเข้ามาซื้อเรื่อยๆ ถ้าเป็นอย่างนี้เธออาจจะต้องเปิดร้านให้เช้ากว่าเดิม แล้วให้ค่าจ้างเบญจวรรณเพิ่มอีกสักหน่อย เธอคิดว่าคงจะต้องลองคุยกับหญิงสาวอีกครั้ง หรือบางทีเธออาจจะเป็นคนมาเปิดร้านตอนเช้าเสียเองก็ได้ เพราะกว่าฟิตเนสเซ็นเตอร์และ Healthy bar จะเปิดก็เกือบ 11 นาฬิกา เธอคิดว่านี่ก็อาจจะเป็นอีกข้อที่ได้เปรียบของเธอเพราะเปิดเช้ากว่าร้านอื่น
“พี่พุดคิดถึงจังเลย” เสียงที่เธอจำได้ว่าเป็นของต้นหลิวเรียกเธอก่อนที่ตัวเองจะเดินมาถึงทำให้พุดพิชชายิ้มอย่างดีใจ
“ไม่ไปเรียนเหรอคะ” เพราะวันนี้เป็นวันอังคารเธอจึงอดถามออกไปไม่ได้
“หยุดอ่านหนังสือสอบกลางภาคค่ะ พี่พุดไม่มาที่ร้านนานเลยนะคะ”
“พี่มีงานย่างอื่นต้องทำด้วยจ้ะ แล้วพี่ไม่อยู่มาอุดหนุนร้านพ
