แล้วคนที่เธอรอก็เดินมาในขณะที่เธอกำลังคุยกับลูกค้าที่หน้าร้าน ชายหนุ่มรอจนกระทั่งลูกค้าออกจากร้านไปแล้วก็เดินเข้ามาหาเธอ
“ผมจะกลับแล้วนะครับ คงอีกนานเลยกว่าจะได้มาที่นี่อีก” เอาอาลัยอาวรณ์ไม่อยากกลับเลยสักนิด
“เอากาแฟไปทานระหว่างทางไหมคะ” เบญจวรรณไม่รอคำตอบจากเขา เธอชงกาแฟใส่แก้วให้ชายหนุ่ม
“ขอบคุณครับ ผมอยากชวนคุณกับแตงกว่าไปเที่ยวที่บ้านผมจังเลย”
“แตงกวาต้องไปโรงเรียนค่ะ” เธอต้องเอาลูกสาวมาอ้างเพราะไม่รู้ว่าที่เขาชวนนั้นอยากให้เธอไปจริงๆ หรือชวนเพราะเป็นมารยาท
“ครับ เอาไว้ปิดเทอมผมจะชวนอีกทีนะครับ ถึงตอนนั้นน้องสาวผมคงคลอดพอดี แตงกว่าคงชอบที่จะได้ช่วยเลี้ยงน้อง”
“ดูท่าทางคุณตื่นเต้นนะคะ”
“ครับ เราตื่นเต้นกันมาก ทั้งผมทั้งพี่พาพี่สาวของผมรวมไปถึงน้องสาวของผมด้วย”
“ยินดีด้วยนะคะ คุณคงเป็นคนรักเด็ก” เธออยากถามเขาเหลือเกินว่านอกจากหลานที่กำลังจะเกิดนั้นมีเด็กคนอื่นที่บ้านเขาอีกไหม
“
