“ขวัญ ทำไมสีหน้าไม่ดีเลยเป็นอะไรหรือเปล่า” พาขวัญเห็นหญิงสาวหน้านิ่ว
“ปวดหัว ปวดตานิดหน่อยค่ะพี่พา” ขวัญพิชชาเอามือกุมขมับ
“ปวดมากี่วันแล้ว”
“พึ่งปวดได้ 2 วันค่ะ ขวัญไม่กล้าทานยา แต่พอได้นอนพักก็ดีขึ้น พอเช้ามาก็ปวดอีก ขวัญว่าจะไปหาหมออยู่เหมือนกันค่ะ พี่พาช่วยขับรถให้หน่อยได้ไหมคะ เพราะบางทีมันปวดมากจนตาพร่า ขวัญกลัวว่าจะขับเองไม่ไหวค่ะ”
“ได้สิจ้ะ ไปกันเลยไหม” พาขวัญรู้สึกดีที่หญิงสาวขอความช่วยเหลือ เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอมักจะทำอะไรด้วยตัวเองตลอด
“ขอขวัญดูรายการสั่งซื้ออีกสัก 10 นาทีนะคะ” เธอยังกังวลเรื่องงานที่ร้านอาหาร
“10 นาทีจริงๆ นะเดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำกับเอากระเป๋า หวังว่าออกมาแล้วขวัญคงทำงานเสร็จพอดี” พาขวัญรู้ว่าน้องสาวคนนี้คงจะรู้สึกไม่สบายอย่างมากเพราะถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมไปหาหมอก่อนเวลานัดเป็นแน่
พาขวัญจอดรถที่หน้าประตูแล้วเรียกให้พนักงานเอารถเข็นนั่
