ขวัญพิชชาเดินตามเขาเข้ามาในห้องนอน ที่ปกติเธอเข้ามาแค่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะส่วนใหญ่ก็จะนอนที่ห้องของต้นน้ำแม้จะมีอ้อมใจมานอนด้วยก็ตาม
“พี่รัญมีอะไรคะ ทำไมทำหน้าเหมือนคนไปทำอะไรผิดมาอย่างนั้นแหละค่ะ”
“พี่ขอโทษ” เขาสวดกอดเธอแน่นแทบหายใจไม่ออก
“ขอโทษเรื่องอะไรคะ ขวัญงงไปหมดแล้ว” เธอตามอารมณ์เขาไม่ถูก
“ขอโทษทุกๆ อย่างที่ผ่านมาพี่โกหกขวัญและเข้าใจผิดขวัญมาตลอด ขวัญยกโทษให้พี่นะครับ”
“ถ้าเป็นเรื่องในอดีตขวัญยกโทษให้พี่แล้ว เพราะที่ผ่านมาพี่ก็เป็นพ่อที่ดีของต้นน้ำ พี่ไม่ได้ไปทำอะไรผิดมาอีกใช่ไหมคะ” เธอชักไม่มั่นใจ
“พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด เพียงแต่พี่เข้าใจขวัญผิด”
“ยิ่งพูดยิ่งงงนะคะ ก็เราคุยกันเรื่องนี้ไปแล้วนี่คะ ขวัญไม่ติดใจอะไรแล้วเพราะทุกอย่างคุณจ๋าเป็นคนทำให้เราเข้าใจผิดกัน”
“มันมีอีกเรื่องที่พี่เข้าใจผิดขวัญอยู่ครับ” ชายหนุ่มพูดไม่เต็มเสียง
“เรื่องอะไรอีกคะ” น้ำเสียงและสีหน้าเธอเปล
