วันนี้รัญภาคย์ไปดูตรวจอาคารที่พึ่งปรับปรุงเสร็จเพื่อเตรียมให้ผู้เช่ารายใหม่เข้ามาเช่าในเดือนหน้า ตอนนี้ชายหนุ่มเข้ามาทำงานทุกอย่างที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์แทนฐิตาภาเพราะน้องสาวของเขาอยากช่วยงานสามีของเธออย่างเต็มที่เขาเองก็ยินดีเพราะหน้าที่นี่เขาควรจะเป็นคนทำตั้งแต่ต้น แต่ก็พยายามบ่ายเบี่ยงมาตลอดพอตอนนี้งานที่บริษัทของเขาเองก็มีขวัญพิชชามาช่วยทำให้เขาไม่มีข้ออ้างที่จะไม่ทำงานของบริษัทเดิมที่บิดาเป็นคนก่อตั้ง
ขณะที่กำลังขับรถเพื่อจะกลับบ้านเขาก็ผ่านร้านกาแฟร้านหนึ่งที่ขวัญพิชชาเคยเล่าให้ฟังว่าที่นี่เคยเป็นร้านที่เธอกับมารดามีความทรงจำร่วมกัน เขาอยากลองเข้าไปดูในร้านว่าตอนนี้ยังเป็นของครอบครัวเธอหรือเปล่า
เมื่อเดินไปดูใกล้ๆ ก็พบว่าตอนนี้ร้านปิดกิจการไปแล้วทุกอย่างดูรกร้างและกำลังประกาศขาย รัญภาคย์จึงโทรศัพท์ไปตามเบอร์โทร. ที่ติดไว้
“สวัสดีครับ” เสียงคู่สนทนาที่ปลายสายเป็นเสียงผู้ชายสูงอายุ
