วศินเรียกรัญภาคย์ออกไปคุยกันตามลำพังโดยที่เธอไม่มีโอกาสรู้เลยว่าทั้งสองคนคุยอะไรกัน ระหว่างที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขกเธอก็พยายามจะอธิบายเรื่องทุกอย่างให้บิดาฟังอีกครั้งแต่ดูเหมือนบิดาจะไม่ฟังที่เธอพูดเลยสักนิด
แล้วคนที่บิดาเธอกำลังรอก็มาถึง พุดพิชชาต้องตกใจอีกครั้งเมื่อทราบว่าชายทั้งสองคนที่เดินเข้ามานั้นเป็นนายทะเบียนที่บิดาของเธอติดต่อมาให้เธอกับรัญภาคย์จดทะเบียนสมรส หญิงสาวปฏิเสธทันทีผิดกับรัญภาคย์ที่ไม่ได้ปฏิเสธเลยสักนิด เธอไม่รู้ว่าที่เขาหายไปคุยกับลุงวศินนั้นทั้งสองคนคุยเรื่องอะไรกัน
“คุณรัญคะ ฉันว่าคุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้นะคะ” เธอพยายามบอกเขาที่กำลังจับปากกาเซ็นชื่อตัวเองลงบนทะเบียนสมรส
“ผมรู้ว่าคุณไม่อยากจดทะเบียนสมรสแต่ถ้าเรามัวชักช้า คุณก็จะต้องทนนั่งอยู่ที่นี่ให้คนอื่นพูดจาทำร้ายจิตใจ ผมอยากพาคุณออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด” เขาพูดจบก็เซ็นชื่อตัวเองลงไปที่ทะเบียนสมรสทั้งสองแ
