แฟนหนุ่มของพุดพิชชาไปทำงานได้ 2 วันแล้ว เขาโทรศัพท์มาหาเธอวันละหลายๆ รอบ เพื่อบอกว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน พุดพิชชาเองก็คิดถึงชายหนุ่มไม่น้อยไปกว่าเขา แต่ก่อนจะมีรัญภาคย์มาทานอาหารเช้าด้วยและรับเธอออกไปทำงานพร้อมกันทุกๆ วันจนเธอมองว่าเป็นเรื่องปกติ ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอถึงวันที่เขาไม่อยู่ เธอก็รู้สึกได้ทันที่ว่า เธอนั้นรักเขามากแค่ไหน การได้ใช้ชีวิตร่วมกันมันทำให้ทุกวันดูมีคุณค่า แม้ว่ารัญภาคย์จะไม่ได้ได้มาค้างกับเธอที่บ้านนี้เลยนอกจากคืนวันวาเลนไทน์เธอก็ไม่ได้รู้สึกเหงาหรือโดดเดียวเลยสักนิด เพราะรู้ดีกว่าเขากลับไปนอนที่บ้านและอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้เจอกันอีกในตอนเช้า
พุดพิชชารู้สึกเหมือนตัวเองไม่ค่อยมีแรงตื่นคงเพราะเมื่อคืนหญิงสาวนอนไม่ค่อยหลับ หลังจากที่เฟสไทม์คุยกับรัญภาคย์เสร็จแล้วเธอก็ทำน้ำสลัดต่อจนเกือบถึงตี 2 ช่วงนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างเหนื่อยง่ายกว่าแต่ก่อนคงเพราะนอนดึกติดๆ
