มนัสยามาที่ร้าน Healthy bar 3 วันแล้ว เธอไม่ได้อยากเรียนรู้อะไรมากนัก เวลาอยู่ต่อหน้าพุดพิชชาเธอก็ทำทีเป็นสนใจ แต่พอลับหลัง เธอก็พยายามคิดหาทางให้รัญภาคย์กับพุดพิชชาผิดใจกัน
“อ้าวน้องป้องทำไมวันนี้มาสายละ” เธอเห็นว่าปกติพนักงานจะมาถึงที่ร้านก่อนถึงเวลาเปิดประมาณ 1 ชั่วโมง
“วันนี้รถเสียครับพี่ เลยต้องนั่งรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างมาครับ” พนังงานตอบอย่างสุภาพ
“ลำบากแย่เลย แล้วต้องซ่อมเยอะไหมล่ะ” หญิงสาวแสดงความเห็นใจ
“ก็คงเยอะอยู่ครับ รอเงินเดือนออกค่อยซ่อม” สีหน้าของป้องพนักงานดูไม่ค่อยสบายใจนัก
“ต้องรอนานขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมไม่เบิกเงินล่วงหน้าละ”
“ผมเกรงใจคุณพุดครับ” เขาเบิกเงินล่วงหน้าไปครั้งหนึ่งแล้วจึงไปอยากไปรบกวนเธออีก
“เกรงใจ แต่ตัวเองต้องมาลำบาก เอาอย่างนี้ไหม พี่มีงานให้ทำ”
“งานอะไรครับพี่ แต่ผมต้องทำงานที่ร้าน” เด็กหนุ่มมีทีท่าสนใจ
“งานเล็กๆ น้อยๆ น้องก็รู้ใช่ไหมล่ะ ว่าคุณรัญก
